11. Korzystanie z bloków, atrybutów bloków, grup obiektów, odniesień zewnętrznych, oraz hiperłączy

Zawartość

Korzystanie z bloków, atrybutów bloków, grup obiektów, odniesień zewnętrznych, oraz hiperłączy

Wstęp

W niniejszym rozdziale zostały omówione poniższe zagadnienia:

Tworzenie i wstawianie bloków: Bloki rysunkowe łączą ze sobą oddzielne elementy rysunku, tworząc z nich jeden złożony obiekt. Program umożliwia wstawianie do aktualnego rysunku zarówno wewnętrznych bloków utworzonych w tym rysunku, jak również zewnętrznych plików rysunkowych, traktowanych tak samo jak bloki.
Przypisywanie atrybutów do bloków: Atrybuty bloków to specjalne obiekty, które umożliwiają przyłączanie do bloków dodatkowych informacji w postaci stałych etykiet lub modyfikowalnych pól tekstowych.
Grupowanie obiektów: Grupy obiektów stanowią zbiory elementów rysunkowych (podobnie jak bloki), które podczas edycji traktowane są jako pojedynczy obiekt. Inaczej niż w przypadku bloków, grupy obiektów nie służą do wielokrotnego wstawiania do rysunku tych samych elementów, ale do łączenia ze sobą różnych elementów rysunku (zazwyczaj niepowtarzalnych), w celu ułatwienia wybierania oraz modyfikacji zespolonych obiektów.
Korzystanie z odniesień zewnętrznych: Odniesienia zewnętrzne umożliwiają dołączanie do aktualnego rysunku zewnętrznych plików rysunkowych, oraz plików rastrowych.
Edycja komponentów: System bezpośredniej edycji w obszarze aktualnego rysunku, pozwalający na modyfikację definicji wstawionych bloków, oraz przyłączonych rysunków zewnętrznych.

Definiowanie i wstawianie bloków

Bloki rysunkowe łączą ze sobą oddzielne elementy rysunku, tworząc z nich jeden złożony obiekt.

Program umożliwia wstawianie do aktualnego rysunku zarówno wewnętrznych bloków utworzonych w tym rysunku, jak również zewnętrznych plików rysunkowych, traktowanych tak samo jak bloki.

W niniejszej sekcji pomocy zostały omówione następujące zagadnienia:

Definiowanie bloków
Wstawianie bloków
Wstawianie bloku w szyku prostokątnym
Zmiana punktu bazowego bloku
Zapisywanie bloków w postaci plików rysunkowych

Definiowanie bloków

Blok jest zbiorem powiązanych ze sobą elementów, tworzących jeden wspólny obiekt. Polecenie UtworzBlok (MakeBlock) służy do definiowania nowych bloków, które mogą być później wstawiane do rysunku w dowolnym momencie.

Standardowe bloki utworzone za pomocą funkcji UtworzBlok (MakeBlock), mogą być wykorzystywane jedynie w obrębie rysunku, w którym zostały zdefiniowane. Polecenie EksportRysunku (ExportDrawing), pozwala jednak na zapisanie wybranego bloku w postaci zewnętrznego pliku rysunkowego, który może być następnie umieszczany w każdym innym rysunku.

W celu zdefiniowania nowego bloku należy:

Kliknąć Rysowanie > Blok > Zdefiniuj, albo wpisać w linii poleceń UtworzBlok (MakeBlock)
W oknie dialogowym, wpisać nazwę bloku w polu Nazwa, albo wybrać istniejący już blok w celu nadpisania. Nazwy bloków mogą zawierać do 255 znaków, na które składają się litery, cyfry, spacje oraz znaki specjalne $, #, _. Wielkość liter użytych w nazwie ma znaczenie.
Wpisać opis bloku w polu Opis.
Wybrać właściwe opcje w sekcji Ustawienia:
- Skalowanie komentarzy: Określa czy opcja skalowania komentarzy jest aktywna przy wstawianiu bloku.
- Dopasuj położenie bloku do arkusza: Dopasowuje położenie bloku umieszczanego w rzutni arkusza, do orientacji arkusza.
  Funkcjonalność jest dostępna tylko w przypadku, gdy przy wstawianiu bloków aktywa jest opcja skalowania komentarzy.
- Zastosuj jednorodną skalę: Podczas wstawiania bloku narzucana jest jednorodna skala dla kierunku X, Y oraz Z. Jeśli opcja nie jest aktywna, to przy wstawianiu można ustawić inną skalę dla każdego z kierunków X, Y oraz Z.
- Zezwalaj na rozbicie bloku: Rozbija blok podczas wstawiania.
- Jednostki: Umożliwia wybranie innych jednostek niż używane w aktualnym rysunku.
- Dołącz hiperłącze: Pozwala na przypisanie linku do bloku.
W sekcji Punkt bazowy, określić punkt wstawienia bloku. Punkt bazowy jest również wykorzystywany do określenia skali oraz kąta obrotu wstawianego bloku.
Wykonać jedną z poniższych czynności:
- Nacisnąć przycisk Wskaż w obszarze graficznym , aby określić punkt bazowy w obszarze rysunku.
- Wpisać w odpowiednich polachwspółrzędne X, Y oraz Z .
W sekcji Elementy:
1. Nacisnąć przycisk Wskaż w obszarze graficznym , aby wybrać elementy składowe bloku bezpośrednio w rysunku.
2. Wybrać właściwe opcje:
  - Zachowaj jako oddzielne elementy: Pozostawia elementy źródłowe w niezmienionej postaci.
  - Zamień na blok: Zastępuje elementy źródłowe nowo utworzonym blokiem.
  - Usuń z rysunku: Usuwa elementy źródłowe z rysunku.
Kliknąć OK.
Jeśli w polu Nazwa, został wybrany blok istniejący już wcześniej w rysunku, należy potwierdzić zamiar zastąpienia jego definicji przez nowy blok.

Uruchamianie komendy

Polecenie: UtworzBlok (MakeBlock)

Menu: Rysowanie > Blok > Zdefiniuj

Wstawianie bloków

Do rysunków można wstawiać bloki wewnętrzne oraz zewnętrzne rysunki jako bloki.

Wstawienie bloku do rysunku tworzy odniesienie bloku.

Aby wstawić bloki, należy:

Kliknąć Wstaw > Blok (lub wpisać InsertBlock).
W oknie dialogowym, w obszarze Nazwa, wybrać blok. Kliknąć Przeglądaj, aby wskazać rysunek zewnętrzny.
W obszarze podglądu wyświetlany jest wybrany blok.

Uwaga: Znak w prawym dolnym rogu obszaru podglądu identyfikuje blok:

Blok dynamiczny

CB Blok niestandardowy
W obszarze Pozycja wpisać w polach X, Y i Z wartości współrzędnych lub kliknąć Wybierz później, aby określić punkt wstawienia na ekranie po zamknięciu okna dialogowego.
W obszarze Skala:
- W polach X, Y i Z określić współczynnik skalowania dla każdej osi.
  – lub –
- Kliknąć Określ później, aby zdefiniować rozmiar bloku podczas wstawiania. Określić opcję Narożnik, a następnie zdefiniować przeciwległy punkt prostokąta, w który ma zostać wpasowany blok.
  – lub –
- Kliknąć Zastosuj jednorodną skalę i określić współczynnik skalowania dla X. Współczynnik skalowania:
  - 1: Wstawia blok w pierwotnym rozmiarze.
  - Mniejszy od 1: Zmniejsza rozmiar do wartości procentowej pierwotnego rozmiaru określonej przez współczynnik.
  - Większy od 1: Zwiększa rozmiar.
W obszarze Obróć, w pozycji Kąt, wpisać wartość lub kliknąć Wybierz później, aby ustawić kąt obrotu w obszarze graficznym podczas wstawiania.
W części Układ jednostek miar bloku:
- Nie można edytować opcji Jednostki ani Skala. Jeżeli Skala jest różna od 1.0, to jednostki rysunku są różne od jednostek bloku.
- Wybrać Rozbij blok, aby rozbić blok na elementy składowe. Blok traci swoje cechy charakterystyczne po rozbiciu. Rozbijać można tylko bloki skalowane jednorodnie.
Kliknąć OK.
Pojawi się blok dołączony do wskaźnika myszy.
Klawisz Ctrl umożliwia przełączanie dostępnych punktów wstawienia.
Kliknąć punkt, aby umieścić blok.

Dostęp

Polecenie: Wstaw blok

Menu: Wstaw > Blok

Wstawianie bloku w szyku prostokątnym

Polecenie WstawBlokWiele (InsertBlockN) służy do umieszczania w rysunku wielu kopii tego samego bloku, rozmieszczonych w rzędach oraz kolumnach tworzących szyk prostokątny.

W celu rozmieszczenia wielu kopii wybranego bloku w postaci szyku prostokątnego należy:

Wpisać w linii poleceń WstawBlokWiele (InsertBlockN)
Wpisać nazwę bloku, albo wybrać opcję ?, aby wyświetlić listę bloków istniejących w rysunku. W celu wstawienia zewnętrznego rysunku, należy określić folder i nazwę pliku rysunkowego.
Określić w obszarze graficznym punkt wstawienia bloku.
Określić współczynnik skali dla kierunku X, albo wskazać w obszarze graficznym przeciwległy narożnik. Nacisnąć Enter dla zatwierdzenia współczynnika skali 1.0
Określić współczynnik skali dla kierunku Y. Nacisnąć Enter dla zatwierdzenia takiego samego współczynnika skali jak dla kierunku X.
Wpisać kąt obrotu.
Określić ilość wierszy w szyku prostokątnym.
Określić ilość kolumn w szyku prostokątnym.
Wpisać odległość pomiędzy wierszami oraz kolumnami szyku.
– lub –
Określić wymiar podstawowej komórki szyku, poprzez wskazanie dwóch przeciwległych narożników prostokąta, albo podanie jego wymiarów w kierunkach X oraz Y.
Wybrany blok lub rysunek zewnętrzny zostaje rozmieszczony w postaci szyku prostokątnego.

Bloki wstawiane za pomocą polecenia WstawBlokWiele (InsertBlockN) nie mogą być rozbijane na elementy składowe. W celu edycji bloków o jednolitej skali, umieszczonych w rysunku z użyciem funkcji WstawBlokWiele (InsertBlockN), należy skorzystać z polecenia EdycjaKomponentu (EditComponent).

Uruchamianie komendy

Polecenie: WstawBlokWiele (InsertBlockN)

Zmiana punktu bazowego bloku

Polecenie ZmienPunktBazowy (RedefineBasePoint) umożliwia modyfikację położenia punktu bazowego określonego w definicji wybranego bloku, oraz wprowadzenie tej zmiany we wszystkich blokach tego typu umieszczonych w rysunku.

Zmiana punktu wstawienia bloku może być również przeprowadzona za pomocą funkcji PunktBazowyEdycja (EditBasePoint), uruchamianej w trybie edycji komponentu.

Uwaga: W przypadku zagnieżdżonych bloków, zmiana położenia punktu bazowego może zostać wprowadzona jedynie dla głównego bloku.

W celu modyfikacji położenia punktu bazowego bloku należy:

Wskazać w obszarze graficznym jeden z bloków przeznaczonych do edycji, odnoszących się do tej samej definicji bloku.
Wykonać jedną z poniższych czynności:
- Kliknąć prawym klawiszem myszy, a następnie wybrać z menu kontekstowego funkcję Przedefiniuj punkt wstawienia bloku.
- Wpisać w linii poleceń ZmienPunktBazowy (RedefineBasePoint)
Pomiędzy wskaźnikiem a obecnym punktem wstawienia bloku, pojawia się linia pokazująca zmianę lokalizacji.
Określić położenie nowego punktu bazowego.
Zaktualizowane zostają wszystkie bloki znajdujące się w rysunku, odnoszące się do zmodyfikowanej definicji bloku.

Uruchamianie komendy

Polecenie: ZmienPunktBazowy (RedefineBasePoint)

Zapisywanie bloków w postaci plików rysunkowych

Funkcja umożliwia zapisywanie wybranych bloków, wskazanych obiektów rysunkowych, albo całych rysunków, w postaci nowych plików rysunkowych.

Zapisanie bloków, lub wybranych obiektów, w formie oddzielnych plików rysunkowych, pozwala na ich późniejsze wstawienie w innych rysunkach.

Polecenie EksportRysunku (ExportDrawing) działa na podobnej zasadzie jak funkcja UtworzBlok (MakeBlock), przy czym jego głównym zastosowaniem jest eksport bloków poza obszar aktualnego rysunku, a nie definiowanie nowych bloków.

W celu zapisania bloku w postaci pliku zewnętrznego należy:

Kliknąć Plik > Eksport > Eksport rysunku, albo wpisać w linii poleceń EksportRysunku (ExportDrawing)
W oknie dialogowym 'Eksport rysunku', w sekcji Ogólne, wybrać rodzaj danych źródłowych przeznaczonych do eksportu:
- Blok: Umożliwia wybranie z rozwijalnej listy jednego z bloków znajdujących się w aktualnym rysunku.
- Wszystkie elementy: Zapisuje do pliku zewnętrznego całą zawartość aktualnego rysunku.
- Określone elementy: Zapisuje do pliku zewnętrznego wybrane elementy aktualnego rysunku.
W sekcji Jednostki bloku, w polu Jednostki, wybrać system jednostek przypisany do eksportowanych elementów, umożliwiający automatyczne dopasowanie skali obiektów, podczas umieszczania ich w rysunkach posiadających inny układ jednostek. Więcej informacji w opisie polecenia UkladJednostek (opcja Format jednostek bloku).
W sekcji Elementy:
1. Nacisnąć przycisk Określ elementy , aby wybrać w obszarze graficznym obiekty wchodzące w skład bloku.
2. Wybrać jedną z poniższych opcji:
  - Zamień na blok: Zastępuje elementy źródłowe nowo utworzonym blokiem.
  - Nie zamieniaj na blok: Pozostawia wybrane elementy źródłowe w niezmienionej postaci.
  - Usuń: Usuwa elementy źródłowe z rysunku.
W sekcji Punkt bazowy, wpisać współrzędne X, Y, oraz Z punktu wstawienia, albo nacisnąć przycisk Określ w obszarze graficznym , aby wskazać jego położenie w oknie programu.
Punkt bazowy bloku jest również wykorzystywany jako punkt odniesienia, podczas zmiany skali oraz kąta nachylenia bloku.
W sekcji Folder docelowy, wpisać nazwę pliku rysunkowego, oraz ścieżkę do folderu, w którym ma być zapisany, albo nacisnąć przycisk Przeglądaj, aby za pomocą okna dyskowego określić lokalizację, rodzaj, oraz Nazwę pliku rysunkowego.
Kliknąć OK.

Uruchamianie komendy

Polecenie: EksportRysunku (ExportDrawing)

Menu: Plik > Eksport > Eksport rysunku

Korzystanie z atrybutów bloku

Korzystanie z funkcjonalności atrybutów bloku pozwala na wprowadzanie do rysunku wielu wartościowych informacji przypisywanych do wstawianych bloków. Na przykład, podczas wstawiania bloku oznaczającego grzejnik, przypisane atrybuty mogą oznaczać numer oraz symbol każdego urządzenia, numer pomieszczenia, czy też inne przydatne informacje, takie jak strona podłączenia, sposób montażu, czy położenie regulatora.

W niniejszej sekcji pomocy zostały omówione poniższe zagadnienia przybliżające sposób korzystania z atrybutów bloku:

Definiowanie atrybutów bloku
Edycja definicji atrybutów bloku
Edycja wartości atrybutów bloku
Rozszerzona edycja atrybutów bloku
Edycja wartości atrybutów bloku bezpośrednio w rysunku
Formatowanie wielowierszowego atrybutu bloku
Wyświetlanie atrybutów bloku
Aktualizacja atrybutów bloku
Kontrola ustawień i właściwości atrybutów bloku
Odczytywanie atrybutów bloku oraz zapisywanie do plików tekstowych
Tworzenie plików szablonu do zapisu atrybutów bloku
Eksport wartości atrybutów bloku
Eksport wartości atrybutów wraz z położeniem bloku

Definiowanie atrybutów bloku

Atrybuty bloku umożliwiają dołączanie do bloków dodatkowych pól tekstowych o stałym lub zmiennym charakterze. Podczas wstawiania bloku zawierającego atrybuty, na ekranie pojawiają się wezwania do wprowadzenia wartości dla każdego zdefiniowanego atrybutu (z wyjątkiem atrybutów o stałej wartości).

Funkcja pozwala na wprowadzanie atrybutów bloku w postaci jednoliniowych lub wieloliniowych obiektów tekstowych.

Wartości atrybutów powiązanych z blokami wstawionymi już do rysunku można edytować za pomocą polecenia EdycjaAtrybutuBloku (EditBlockAttribute). Polecenie EdycjaKomentarza (EditAnnotation) umożliwia edycję nazwy atrybutu, jego wartości, oraz przypisanego zapytania, pojawiającego się w trakcie wstawiania bloku.

W celu zdefiniowania atrybutu bloku należy:

Korzystając z menu, wybrać Rysowanie > Blok > Zdefiniuj atrybuty bloku, albo wpisać UtworzAtrybut (MakeBlockAttribute)
W oknie dialogowym, w sekcji Wyświetlanie, wypełnić podane poniżej pola.
- Nazwa: Definiuje nazwę atrybutu bloku. Pole może zawierać dowolną ilość znaków. Należy pamiętać, że pole nazwy atrybutu nie może pozostać puste.
- Opis / Zapytanie: Określa opis atrybutu (albo tekst zapytania) pojawiający się podczas wstawiania bloku. Pole może zawierać maksymalnie 256 znaków. W opisach można stosować spacje, podkreślenia, oraz znaki dolara. W nazwie atrybutu nie można stosować spacji. Można pominąć wyświetlanie tego komunikatu, jeśli blok korzysta z atrybutów o stałej wartości. Na przykład, podczas wstawiania bloków jednego typu, na pojawiające się zapytanie 'Podaj specyfikację normy', dla każdego bloku może zostać wstawiona ta sama wartość 'Norma 40 – Rura stalowa', określona jako domyślna wartość atrybutu.
- Wartość domyślna: Definiuje domyślną wartość atrybutu widoczną w rysunku, jeśli podczas wstawiania bloku nie zostanie wprowadzona inna wartość. Pole może zawierać maksymalnie 256 znaków, a wprowadzane dane mogą mieć wartość stałą lub zmienną. W opisach można stosować spacje, podkreślenia, oraz znaki dolara. W nazwie atrybutu nie można stosować spacji.
  - W przypadku atrybutów z tekstem jednowierszowym, domyślna wartość atrybutu może być ustawiana z zastosowaniem funkcji Etykieta.
    W celu otworzenia okna dialogowego do tworzenia etykiet, należy nacisnąć przycisk Etykieta
  - W przypadku atrybutów z tekstem wielowierszowym, domyślna wartość atrybutu może być ustawiana za pomocą etykiet.
    Nacisnąć przycisk Otwórz edytor wielowierszowy , aby wprowadzić w obszarze graficznym domyślny tekst atrybutu. Podczas edycji tekstu atrybutów wielowierszowych, stosowany jest pasek narzędziowy Formatowanie wielowierszowego atrybutu bloku, udostępniający takie same narzędzia jak podczas tworzenia notatek (zarówno przy edycji bezpośrednio w rysunku, jak i w oknie dialogowym). Ustawienia tekstu atrybutu definiowanego w ten sposób można zmieniać za pomocą polecenia NotatkaOpcje (NoteOptions).
W sekcji Ustawienia tekstu określić poniższe parametry:
- Styl tekstu: Określa styl tekstu dla tworzonego atrybutu. W razie potrzeby, można utworzyć nowy styl tekstu za pomocą polecenia StylTekstu (TextStyle).
- Justowanie: Ustawia położenie oraz dopasowanie tekstu atrybutu w odniesieniu do punktu bazowego.
- Skalowanie komentarzy: Pozwala ustawić, czy tworzony atrybut podlega skalowaniu komentarzy, tzn czy wielkość tekstu ma być podczas wstawiania bloku dopasowana do skali rysunku. Podczas wstawiania bloku posiadającego atrybut z opcją skalowania, położenie atrybutu jest dopasowywane do położenia bloku.
- Wysokość: Określa wysokość tekstu atrybutu. W celu zdefiniowania wysokości bezpośrednio na ekranie, należy nacisnąć przycisk Określ w obszarze graficznym
- Kąt nachylenia: Określa kąt nachylenia tekstu atrybutu. Należy wpisać wartość z przedziału od 0° do 360°. W celu zdefiniowania kąta nachylenia bezpośrednio na ekranie, należy nacisnąć przycisk Określ w obszarze graficznym
- Szerokość: Określa maksymalną szerokość linii tekstu dla atrybutu wielowierszowego. Po przekroczeniu tej wartości następuje przełamanie linii tekstu. Przyjęcie wartości 0.00 dla tego parametru powoduje, że nie są wprowadzane żadne ograniczenia dotyczące szerokości linii tekstu. W celu zdefiniowania szerokości bezpośrednio na ekranie, należy nacisnąć przycisk Określ szerokość Ustawiania szerokości tekstu można wprowadzać tylko wtedy, gdy została wybrana opcja Wielowierszowy (patrz niżej).
W sekcji Punkt bazowy wybrać sposób określania punktu wstawiania:
Wykonać jedną z poniższych czynności:
- Wpisać współrzędne X, Y, oraz Z.
- Wybrać opcję Określ później, aby zdefiniować punkt bazowy po zamknięciu okna dialogowego.
- Nacisnąć przycisk Określ w obszarze graficznym , aby zdefiniować punkt bazowy bezpośrednio w obszarze graficznym.
W sekcji Ustawienia ogólne określić opcje atrybutów:
- Stały: Pozwala na określenie, czy atrybut bloku ma mieć stałą wartość, czy zmienną. Jeśli opcja jest zaznaczona, tekst wpisany w polu Wartość domyślna staje się stałą wartością tego atrybutu, widoczną we wszystkich blokach tego typu umieszczanych w rysunku. Dla wybranego rodzaju bloku nie można wprowadzać innych wartości, niż określona wartość domyślna. Jeśli opcja nie jest zaznaczona, to przy wstawianiu bloku pojawi się wezwanie do podania wartości atrybutu.
- Ukryty: Kontroluje widoczność wartości atrybutu we wszystkich blokach danego typu umieszczonych w rysunku. Jeśli opcja jest zaznaczona, wartość atrybutu nie jest widoczna w rysunku. Taka opcja powinna być stosowana, jeśli informacje zapisywane w postaci atrybutu nie muszą być wyświetlane w rysunku, a będą potrzebne do przygotowania późniejszych zestawień. Jest również bardzo przydatna, gdy w rysunku znajduje się duża ilość atrybutów, które zmniejszają jego przejrzystość. Polecenie PokazAtrybutyBloku (DisplayBlockAttributes) pozwala na tymczasowe wyświetlenie wartości ukrytych atrybutów.
- Zdefiniowany wcześniej: Pozwala na utworzenie atrybutu, który podczas wstawiania w rysunku automatycznie przyjmuje wartość domyślną. Jeśli opcja jest zaznaczona, to podczas umieszczania bloku w rysunku, nie pojawia się wezwanie do wprowadzenia wartości atrybutu. W odróżnieniu od atrybutu stałego, wybór tej opcji umożliwia edycję wartości atrybutu, już po umieszczeniu bloku w rysunku, za pomocą dostępnych narzędzi edycyjnych.
- Sprawdź poprawność: Umożliwia weryfikację poprawności wartości atrybutu podczas wstawiania bloku.
- Wielowierszowy: Określa, czy atrybut bloku ma charakter tekstu jednowierszowego, czy wielowierszowego. W przypadku atrybutu wielowierszowego, należy określić maksymalną szerokość linii tekstu (zobacz powyżej opis opcji Szerokość). Nie ma możliwości ustawienia wartości domyślnej dla atrybutów wielowierszowych (zobacz powyżej opis opcji Wartość domyślna).
Ustawić dodatkowe opcje atrybutów:
- Zablokuj w bloku: Określa powiązanie atrybutu z innymi elementami bloku. Jeśli opcja jest zaznaczona, to nie ma możliwości zmiany położenia atrybutu po umieszczeniu bloku w rysunku. Jeśli opcja nie jest zaznaczona, to atrybut można przesuwać za pomocą uchwytów elementów.
- Umieść pod poprzednią definicją: Pozwala umieścić nowo tworzony atrybut zaraz pod poprzednio zdefiniowanym atrybutem.
  Opcja jest aktywna tylko wtedy, gdy wcześniej utworzony atrybut został utworzony z wykorzystaniem tekstu jednowierszowego.

Uruchamianie komendy

Polecenie: UtworzAtrybutBloku (MakeBlockAttribute)

Menu: Rysowanie > Blok > Zdefiniuj atrybuty bloku

Edycja definicji atrybutów bloku

Funkcja 'EdycjaDefinicjiAtrybutuBloku' umożliwia wprowadzenie zmian w ustawieniach wybranej definicji atrybutu bloku, obejmujących: opcje tekstu atrybutu, położenie atrybutu, ustawienia widoczności, oraz modyfikację przypisanych trybów działania atrybutu.

W celu modyfikacji definicji atrybutu bloku należy:

Wpisać w linii poleceń EdycjaDefinicjiAtrybutuBloku (EditBlockAttributeDefinition)
Określić w obszarze graficznym definicję atrybutu przeznaczoną do edycji.
Ustawić odpowiednie opcje w oknie dialogowym Definicja atrybutu bloku.

Funkcja ułatwia tworzenie wielu podobnych definicji atrybutów bloku na bazie wskazanej definicji wzorcowej. Po skopiowaniu wybranej definicji atrybutu, należy skorzystać z okna dialogowego Edycja atrybutu bloku, aby dla wszystkich nowo utworzonych definicji atrybutu, wprowadzić zmiany wpisów w polach Nazwa oraz Opis/Wezwanie.

Uruchamianie komendy

Polecenie: EdycjaDefinicjiAtrybutuBloku (EditBlockAttributeDefinition)

Edycja wartości atrybutów bloku

Polecenie EdycjaAtrybutuBloku (EditBlockAttribute) umożliwia edycję wartości atrybutów bloku za pomocą wygodnego okna dialogowego.

W celu modyfikacji innych właściwości atrybutów bloku, takich jak warstwa, czy styl tekstu, należy skorzystać z polecenia ZaawansowanaEdycjaAtrybutu (EditXBlockAttribute).

Funkcja -EdycjaAtrybutuBloku (-EditBlockAttribute) pozwala także na zmianę stylu, wysokości oraz punktu bazowego tekstu atrybutu bloku.

Wartości atrybutów przypisanych do bloków umieszczonych na zablokowanych warstwach nie mogą być modyfikowane.

W celu zmiany wartości atrybutów bloku za pomocą okna dialogowego należy:

Wykonać jedną z poniższych czynności:
- Wpisać w linii poleceń EdycjaAtrybutuBloku (EditBlockAttribute), a następnie wskazać w obszarze graficznym blok przeznaczony do edycji.
- Dwukrotnie kliknąć w obszarze graficznym na blok przeznaczony do edycji.
W oknie dialogowym, wskazać pole Wartość przypisane do modyfikowanego atrybutu. Wartości atrybutów przypisanych do bloków umieszczonych na zablokowanych warstwach nie mogą być modyfikowane.
Zmodyfikować wartość atrybutu:
- W przypadku atrybutu jednowierszowego, należy wpisać jego nową Wartość bezpośrednio w tabeli.
- W przypadku atrybutu wielowierszowego, należy nacisnąć przycisk Otwórz edytor wielowierszowy , a następnie zmienić wartość atrybutu korzystając z funkcji paska narzędziowego Edycja wielowierszowego atrybutu bloku. Tryb pracy edytora tekstu stosowanego podczas edycji atrybutów (edycja na miejscu lub w oknie dialogowym), można ustawić za pomocą polecenia NotatkaOpcje (NoteOptions).
Powtórzyć krok 3 oraz 4, jeśli pojawi się konieczność zmiany wartości innych atrybutów.
Kliknąć OK.

Uwaga: W przypadku atrybutu, który podczas procesu definiowania nie został zablokowany w obrębie bloku, istnieje możliwość zmiany położenia punktu bazowego tekstu, poprzez wskazanie oraz przesunięcie odpowiedniego uchwytu obiektowego.

Uruchamianie komendy

Polecenie: EdycjaAtrybutuBloku (EditBlockAttribute)

Rozszerzona edycja atrybutów bloku

Polecenie EdycjaAtrybutuBloku (EditBlockAttribute) umożliwia edycję wartości atrybutów bloku za pomocą wygodnego okna dialogowego.

Zakres zmienianych właściwości bloku obejmuje: warstwę, styl tekstu, oraz wiele innych ustawień.

Wartości atrybutów przypisanych do bloków umieszczonych na zablokowanych warstwach nie mogą być modyfikowane.

W celu zastosowania rozszerzonej edycji atrybutów bloku należy:

Wykonać jedną z poniższych czynności:
- Dwukrotnie kliknąć w obszarze graficznym na blok przeznaczony do edycji.
- Wpisać w linii poleceń EdycjaAtrybutuBloku (EditBlockAttribute), a następnie wskazać w obszarze graficznym blok przeznaczony do edycji.
W oknie dialogowym, wskazać pole Wartość przypisane do modyfikowanego atrybutu.
Zmodyfikować wartość atrybutu:
- W przypadku atrybutu jednowierszowego, należy wpisać jego nową Wartość bezpośrednio w tabeli.
- W przypadku atrybutu wielowierszowego, należy nacisnąć przycisk Otwórz edytor wielowierszowy , a następnie zmienić wartość atrybutu korzystając z funkcji paska narzędziowego Edycja wielowierszowego atrybutu bloku.
  Uwaga: Tryb pracy edytora tekstu stosowanego podczas edycji atrybutów (edycja na miejscu lub w oknie dialogowym), można ustawić za pomocą polecenia NotatkaOpcje (NoteOptions).
- Zaznaczyć opcję Zmień wartość we wszystkich wstawieniach bloku, aby wprowadzić zmodyfikowaną wartość atrybutu do wszystkich bloków wybranego typu umieszczonych w aktualnym rysunku. Podczas korzystania z tej funkcji zalecana jest ostrożność, ponieważ w łatwy sposób można spowodować niezamierzone nadpisanie wartości atrybutów bloków zdefiniowanych wcześniej.
Zmodyfikować właściwości atrybutu:
- W sekcji Właściwości, zmienić warstwę, styl linii, kolor linii, szerokość linii, oraz styl druku.
  Uwaga: Style linii oraz szerokości linii są widoczne tylko w przypadku, gdy styl tekstu atrybutu bazuje na czcionce SHX, a nie na czcionce TTF (TrueType Font).
- W sekcji Opcje tekstu, zmienić styl tekstu, ustawienia justowania, odstępy oraz kąt pochylenia znaków tekstu, wysokość znaków, kąt obrotu oraz szerokość pola tekstowego.
  W przypadku stylów tekstu obsługujących dodatkowe ustawienia, można w razie potrzeby włączyć lub wyłączyć takie opcje formatowania tekstu, jak Widok od tyłu, Do góry nogami, albo Skalowalny.
- W sekcji Zastosuj zmiany, zaznaczyć opcję We wszystkich wstawieniach bloku, aby aktualizacja właściwości atrybutu oraz ustawień tekstu, została wprowadzona we wszystkich blokach wybranego typu umieszczonych w aktualnym rysunku.
Nacisnąć przycisk Ukryj/Pokaż właściwości w celu zwinięcia lub rozwinięcia części okna dialogowego służącej do modyfikacji właściwości.
Nacisnąć przycisk Zastosuj, aby wprowadzić dokonane modyfikacje bez zamykania okna dialogowego.
Powtórzyć kroki od 2 do 5, jeśli pojawi się konieczność zmiany wartości innych atrybutów.
Nacisnąć przycisk OK.

Uwaga: Położenie punktu bazowego atrybutu bloku można zmienić przez wskazanie oraz przesunięcie związanego z nim uchwytu obiektowego (tylko w przypadku, gdy atrybut nie został zablokowany).

Uruchamianie komendy

Polecenie: ZaawansowanaEdycjaAtrybutu (EditXBlockAttribute)

Edycja wartości atrybutów bloku bezpośrednio w rysunku

Polecenie EdycjaAtrybutuWMiejscu (EditIpBlockAttribute) umożliwia bezpośrednią edycję wartości atrybutów w miejscu wstawienia w rysunku.

W celu zmiany wartości atrybutu bloku należy:

Wpisać w linii poleceń EdycjaAtrybutuWMiejscu (EditIpBlockAttribute)
Wskazać w obszarze graficznym atrybut bloku przeznaczony do edycji.
Zmodyfikować wartość atrybutu:
- W przypadku atrybutu jednowierszowego pojawia się pasek narzędziowy Edycja prostej notatki.
- W przypadku atrybutu wielowierszowego pojawia się pasek narzędziowy Formatowanie wielowierszowego atrybutu bloku.
Kliknąć OK .

Uruchamianie komendy

Polecenie: EdycjaAtrybutuWMiejscu (EditIpBlockAttribute)

Formatowanie wielowierszowego atrybutu bloku

Pasek narzędziowy Formatowanie wielowierszowego atrybutu bloku służy do edycji oraz formatowania definicji wielowierszowych atrybutów bloku.

W celu uruchomienia paska narzędziowego 'Formatowanie wielowierszowego atrybutu bloku' należy:

Podczas określania lub modyfikacji definicji wielowierszowego atrybutu, wybrać z menu prawego klawisza myszy Ustawienia edytora > Pokaż pasek narzędzi.

W celu zmiany formatu wielowierszowego atrybutu bloku za pomocą paska narzędziowego, należy:

Skorzystać z poniższych opcji formatowania podczas pisania lub edycji tekstu atrybutu:

Cofnij : Cofa ostatnie zmiany w edycji lub formatowaniu tekstu.
Ponów : Przywraca stan edycji i formatowania sprzed użycia opcji Cofnij.
Podkreślenie : Wprowadza formatowanie w postaci podkreślenia dla nowego lub zaznaczonego tekstu.
Nadkreślenie : Wprowadza formatowanie w postaci nadkreślenia dla nowego lub zaznaczonego tekstu.
Linijka: Włącza wyświetlanie linijki umieszczonej nad górną krawędzią okna tekstowego.
Wstaw etykietę : Wstawia etykietę w miejscu aktualnego położenia kursora.
Inne opcje : Z rozwijalnej listy należy wybrać jedną z dostępnych opcji:
- Znajdź i zastąp: Umożliwia wyszukiwanie oraz zastępowanie podanego ciągu znaków.
- Automatyczne wielkie litery: Tworzy nowy tekst z użyciem wielkich liter. W celu zmiany wielkości istniejącego tekstu, należy podświetlić tekst przez zaznaczenie, a następnie z menu prawego klawisza myszy wybrać opcję Zmień wielkość liter. Automatyczne formatowanie wielkich liter nie zmienia wcześniej wprowadzonego tekstu (o ile nie został zaznaczony).
- Ustawienia edytora: Wybrać jedną z dostępnych opcji:
  - Zawsze wyświetlaj w trybie WYSIWYG: Kontroluje wyświetlanie tekstu podczas edycji. Gdy opcja jest zaznaczona, tekst jest wyświetlany zgodnie z określonym rozmiarem oraz kątem obrotu. Gdy opcja nie jest zaznaczona, tekst jest wyświetlany w układzie poziomym, oraz w odpowiednio dobranej wysokości, ułatwiającej odczytanie wpisywanej treści.
  - Pokaż pasek narzędzi: Pokazuje lub ukrywa podręczny pasek narzędzi Formatowanie notatek.
  - Nieprzezroczyste tło: Włącza lub wyłącza nieprzezroczyste tło atrybutu.
  - Pokaż linijkę: Włącza lub wyłącza wyświetlanie linijki.
  - Kolor podświetlenia tekstu: Określa kolor tła dla zaznaczonego tekstu.
- Maska tła: Określa kolor nieprzezroczystego tła umieszczanego za wielowierszowym atrybutem.
Pomoc : Wyświetla niniejszą sekcję pomocy programu.
OK : Kończy edycję wielowierszowego atrybutu.

Uwaga: Polecenie OpcjeNotatki (NoteOptions) pozwala na określenie, czy tekst notatki ma być edytowany bezpośrednio w rysunku, czy w oknie dialogowym. Ustawienia przyjęte dla notatek, stosowane są również do definicji atrybutów wielowierszowych.

W celu skorzystania z dodatkowych opcji edycyjnych, dostępnych w menu kontekstowym, należy:

W trakcie pisania lub edycji tekstu atrybutu, przycisnąć prawy klawisz myszy, oraz wybrać potrzebne opcje:
- Import tekstu: Wstawia tekst zapisany w postaci pliku tekstowego .TXT (ASCII) lub .RTF (Rich Text Format).
- Zmień wielkość liter: Udostępnia dwie opcje modyfikacji wielkości liter zaznaczonego tekstu: Wielkie litery oraz Małe litery.
- Usuń formatowanie: Udostępnia kilka opcji usuwania formatu zaznaczonego tekstu: Usuń formatowanie znaków, Usuń formatowanie akapitów, oraz Usuń całe formatowanie.
- Wklej specjalnie: Udostępnia kilka opcji wklejania tekstu kopiowanego za pomocą schowka: Wklej bez formatowania znaków, Wklej bez formatowania akapitów, oraz Wklej bez żadnego formatowania. W celu wstawienia tekstu ze schowka z zachowaniem formatowania, należy skorzystać z opcji Wklej, dostępnej w tym samym menu kontekstowym.

Uwaga: Pozostałe opcje menu kontekstowego dostępne są z poziomu paska narzędziowego Formatowanie wielowierszowego atrybutu bloku. Wiele z nich można również znaleźć w omówionym powyżej menu Inne opcje.

Wyświetlanie atrybutów bloku

Program umożliwia wygodne sterowanie widocznością atrybutów wszystkich bloków umieszczonych w rysunku, poprzez wybranie jednego z trzech dostępnych trybów wyświetlania atrybutów.

W celu wyświetlenia atrybutów bloku należy:

Korzystając z menu, wybrać Widok > Wyświetlanie > Atrybuty bloków, albo wpisać w linii poleceń WyswietlAtrybutyBloku (DisplayBlockAttributes)
Wybrać jedną z dostępnych opcji:
- Normalny: Włącza standardowy tryb widoczności, zgodny z definicją poszczególnych atrybutów.
- Wł: Wyświetla wszystkie atrybuty bloków.
- Wył: Ukrywa wszystkie atrybuty bloków.

Uruchamianie komendy

Polecenie: WyswietlAtrybutyBloku (DisplayBlockAttributes)

Menu: Widok > Wyświetlanie > Atrybuty bloków

Aktualizacja atrybutów bloku

Polecenie AktualizujAtrybutBloku (UpdateBlockAttributes) służy do aktualizacji nowych lub zmodyfikowanych atrybutów, we wszystkich powiązanych blokach umieszczonych w aktualnym rysunku.

W celu dodania nowych atrybutów, lub edycji istniejących, wchodzących w skład definicji bloku, należy skorzystać z polecenia UtworzBlok (MakeBlock).

Modyfikacja definicji lub właściwości atrybutów bloku, może być również przeprowadzona za pomocą funkcji EdycjaKomponentu (EditComponent).

Oba polecenia aktualizują geometrię wszystkich bloków powiązanych ze zmodyfikowaną definicją bloku, ale nie powodują automatycznego uaktualnienia zmian wprowadzonych w zakresie atrybutów.

W celu aktualizacji atrybutów bloku należy:

Wpisać w linii poleceń AktualizujAtrybutBloku (UpdateBlockAttributes)
Wybrać jedną z dostępnych opcji:
- ? dla uzyskania listy: Wyświetla listę bloków z atrybutami zdefiniowanymi w aktualnym rysunku.
- Nazwa: Umożliwia wpisanie nazwy bloku przeznaczonego do edycji.
- Wybierz: Umożliwia wskazanie w obszarze graficznym bloku przeznaczonego do edycji.
Po wybraniu bloku, następuje odświeżenie wszystkich zmodyfikowanych atrybutów tego bloku znajdujących się w rysunku.

Uruchamianie komendy

Polecenie: AktualizujAtrybutBloku (UpdateBlockAttributes)

Kontrola ustawień i właściwości atrybutów bloku

Polecenie MenedzerAtrybutow (BlockAttributeManager) umożliwia zmianę ustawień oraz edycję właściwości atrybutów bloku, wchodzących w skład wybranych definicji bloku.

Funkcja umożliwia również:

Zmianę kolejności wezwań, dotyczących wprowadzanych wartości atrybutów, pojawiających się podczas wstawiania bloku
Aktualizację wszystkich bloków umieszczonych w rysunku, do zmodyfikowanych ustawień wprowadzonych w 'Menedżerze atrybutów bloku'.
Usuwanie atrybutów z bloków

W celu zmiany ustawień lub właściwości atrybutów bloku należy:

Wpisać w linii poleceń MenedzerAtrybutow (BlockAttributeManager)
W oknie dialogowym 'Menedżer atrybutów bloku':
- Wybrać z rozwijalnej listy nazwę bloku przeznaczonego do modyfikacji.
  – lub –
- Nacisnąć przycisk Określ w obszarze graficznym , aby wybrać blok przeznaczony do edycji bezpośrednio w rysunku.
W centralnej części okna dialogowego, wyświetlana jest lista wszystkich atrybutów przypisanych do wybranego bloku.

Jeden z wierszy widocznych na tej liście zostaje oznaczony strzałką, informującą o aktywnym statusie edycji wskazanego atrybutu. Kliknięcie na inny wiersz tabeli umożliwia aktywację edycji innego atrybutu znajdującego się w tym samym bloku.

Nacisnąć przycisk Pokaż opcje wyświetlania , aby włączyć w oknie dialogowym panel sterujący opcjami wyświetlania atrybutów bloku.
Dopasować zakres aktywnych ustawień definiujących wygląd oraz zachowanie zaznaczonego atrybutu, wprowadzić właściwe wartości dla każdego parametru, a następnie zastosować wprowadzone zmiany z wykorzystaniem poniższych opcji:
- Zastosuj zmiany do wszystkich bloków: Wprowadza przyjęte zmiany ustawień do wybranych atrybutów po naciśnięciu przycisku Zastosuj.
- Zastosuj zmiany do istniejących obiektów: Wprowadza modyfikacje ustawień określonych atrybutów we wszystkich blokach danego typu istniejących w rysunku. Odznaczenie tej opcji powoduje, że zmienione ustawienia będą obejmowały tylko nowe bloki wybranego typu umieszczane w rysunku.
- Zaznacz zdublowane nazwy: Umożliwia identyfikację atrybutów o tej samej nazwie przypisanych do jednego bloku. Zaznaczenie tej opcji powoduje podświetlenie na liście atrybutów wszystkich pozycji o powtarzających się nazwach.
- Synchronizacja: Aktualizuje zmiany atrybutów we wszystkich wstawieniach wybranego bloku, do których mają zostać przypisane zmodyfikowane parametry. Zmiany nie obejmują wartości atrybutów przypisanych do poszczególnych bloków.
- Przenieś w górę / Przenieś w dół: Zmienia położenie atrybutu na liście określającej kolejność pytań zadawanych podczas wprowadzania wartości dla poszczególnych atrybutów.
- Edycja: Wyświetla okno dialogowe pozwalające na modyfikację wszystkich ustawień oraz właściwości wybranego atrybutu (więcej informacji poniżej).
- Usuń: Usuwa wybrany atrybut z definicji bloku. Jeśli wskazany atrybut jest jedynym atrybutem przypisanym do wybranego bloku, to nie może zostać usunięty.
- Opcje wyświetlania: Określa widoczność kolumn na liście atrybutów, odpowiadających wybranym ustawieniom.
  - Zaznaczyć lub odznaczyć wybrane opcje atrybutów, takie jak Opis/Zapytanie, Wartość domyślna, Ustawienia ogólne, ustawienia tekstu, oraz inne właściwości obiektów.
  - Wybierz wszystkie: Zaznacza wszystkie opcje wyświetlania.
  - Usuń wszystkie: Odznacza wszystkie opcje wyświetlania.
Nacisnąć przycisk Edycja, aby wprowadzić lub zmodyfikować wartość parametrów powiązanych z wybranym atrybutem.
W oknie dialogowym 'Edycja atrybutu bloku', określić modyfikowane ustawienia,oraz właściwości atrybutu, pogrupowane w trzech poniższych zakładkach:
- Zakładka Ustawienia atrybutu: Umożliwia modyfikację podstawowych parametrów definiujących atrybut bloku: Nazwa, Opis/Zapytanie, Wartość domyślna, oraz Ustawienia ogólne.
- Zakładka Opcje tekstu: Umożliwia modyfikację takich właściwości tekstu atrybutu jak styl tekstu, justowanie, współczynnik szerokości, kąt nachylenia, wysokość tekstu, oraz kąt obrotu.
- Zakładka Właściwości tekstu: Umożliwia modyfikację takich właściwości obiektowych atrybutu jak warstwa, styl linii, kolor linii, szerokość linii, oraz styl druku.
Uwaga: Zmiany wprowadzane za pomocą okna dialogowego 'Edycja atrybutu bloku', obejmują taki sam zakres ustawień oraz właściwości, jaki jest dostępny podczas definiowania nowych atrybutów bloku. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w sekcji Definiowanie atrybutów bloku.
Kliknąć OK, aby zamknąć okno dialogowe Edycja atrybutu bloku.
Nacisnąć przycisk Zastosuj, aby wprowadzić nowe ustawienia do wybranych atrybutów.
Okno dialogowe 'Menedżer atrybutów bloku' pozostaje nadal otwarte, dzięki czemu można edytować kolejne atrybuty przypisane do tego samego, lub innego bloku.

– lub –

Kliknąć OK, aby zakończyć edycję i zamknąć okno dialogowe.

Uruchamianie komendy

Polecenie: MenedzerAtrybutow (BlockAttributeManager)

Odczytywanie atrybutów bloku oraz zapisywanie do plików tekstowych

Polecenie OdczytajAtrybutBloku (ExtractBlockAttribute) służy do odczytywania wartości atrybutów bloku, oraz zapisywania ich w postaci plików tekstowych o różnych formatach.

Pliki szablonów definiują zakres, rodzaj oraz format danych odczytywanych z atrybutów.

Zebrane dane, zapisane w postaci plików zewnętrznych, mogą być przeglądane i edytowane za pomocą arkuszy kalkulacyjnych, oraz innych aplikacji umożliwiających otwieranie i przetwarzanie plików tekstowych.

W celu odczytania atrybutów bloku oraz zapisania ich do pliku tekstowego należy:

Wpisać w linii poleceń OdczytajAtrybutBloku (ExtractBlockAttribute)
W oknie dialogowym 'Atrybuty bloku', w polu Szablon, wpisać nazwę pliku wzorcowego, który ma zostać użyty jako szablon do zapisania danych wyjściowych. Można również skorzystać z przycisku , aby wybrać istniejący plik za pomocą okna dyskowego.
Więcej informacji na temat rodzajów oraz składni plików wzorcowych, można znaleźć w sekcji Tworzenie plików szablonu do zapisu atrybutów bloku.
Nacisnąć przycisk Wybierz elementy , aby wskazać obiekty, z których mają zostać pobrane wartości atrybutów.
Okno dialogowe zostaje chwilowo zamknięte.
Określić w obszarze graficznym bloki zawierające atrybuty, oraz nacisnąć Enter.
W oknie dialogowym 'Atrybuty bloku', w polu Plik wyjściowy podać pełną ścieżkę oraz nazwę docelowego pliku z danymi. Można również skorzystać z przycisku , aby określić położenie oraz nazwę pliku wyjściowego za pomocą okna dyskowego.
W polu Format, wybrać jeden z poniższych standardów zapisu pliku wyjściowego:
- Plik rozdzielany przecinkami (CDF): Poszczególne wpisy dotyczące atrybutów zostają oddzielone od siebie przecinkami. Wszystkie ciągi znaków zapisane w pliku zostają umieszczone w pojedynczych cudzysłowach.
- Plik rozdzielany spacjami (SDF): Poszczególne wpisy dotyczące atrybutów zostają oddzielone od siebie spacjami. Wszystkie ciągi znaków zapisane w pliku zostają umieszczone w pojedynczych cudzysłowach.
Kliknąć OK.

Tworzenie plików szablonu do zapisu atrybutów bloku

Pliki szablonów do zapisu atrybutów bloku określają format danych, oraz definiują konkretne pola, do których przypisywane są pobierane wartości atrybutów.

W celu utworzenia pliku szablonu zapisu atrybutów bloku, można skorzystać z dowolnego edytora tekstu ASCII.

Każda linia znajdująca się w pliku szablonu:

Określa atrybuty bloku oraz właściwości bloku, które mają zostać odczytane.
Musi posiadać charakterystyczną składnię opisaną poniżej.
Zostaje zamieniona na kolumnę w docelowym pliku wyjściowym (patrz: poniższy przykład).

Prawidłowo przygotowany plik szablonu musi zawierać co najmniej jedną nazwę atrybutu bloku.

Składnia pliku szablonu

Każda linia pliku szablonu posiada następującą składnię:

nazwa_pola [spacja(e)] format_wyjściowy

Poniższa tabela Nazwy odczytywanych pól, pokazuje dozwolone nazwy pól stosowane w plikach szablonu.

Do oddzielenia ciągu znaków nazwa_pola oraz format_wyjściowy należy użyć co najmniej jednej spacji. Wprowadzane rozdzielenie musi mieć formę spacji, nie można używać do tego celu tabulatora. Koniec każdej linii, również ostatniej, musi być potwierdzony przez wciśnięcie Enter.

Format pliku wyjściowego posiada następującą składnię:

Twwwppp

Pierwsza część zapisu (T) oznacza rodzaj danych:

C	Określa pole w formacie alfanumerycznym.
N	Określa pole w formacie liczbowym.

Kolejne dwie części zapisu wyjściowego, składające się z trzech cyfr, określają:

www	Szerokość	Określa szerokość pola wyrażoną w liczbie znaków.
ppp	Dokładność	Określa liczbę miejsc dziesiętnych dla pól liczbowych. W przypadku liczb całkowitych należy wprowadzić 000.

Przykład:

Format pliku wyjściowego N006002 umożliwia odczytanie danych liczbowych do wartości 999,99. N oznacza dane liczbowe, 006 określa miejsce na sześć znaków, łącznie z przecinkiem dziesiętnym, a 002 ustala dokładność do drugiego miejsca po przecinku.
Format pliku wyjściowego C025000 umożliwia odczytanie danych alfanumerycznych o maksymalnej długości pola do 25 znaków. W przypadku definiowania pól alfanumerycznych, trzy ostatnie cyfry zawsze muszą być ustawiona na 000.

Tabela: Nazwy odczytywanych pól

Zakres odczytywanych danych obejmuje:

Wartości atrybutów bloków umieszczonych w rysunku.
Określone wcześniej właściwości bloku, w skład którego wchodzą wybrane atrybuty.

W celu właściwego odczytania atrybutów bloku, należy stosować nazwy oraz formaty pól danych podane w poniższej tabeli:

Nazwa pola	Format danych	Rodzaj odczytywanych danych
Nazwa atrybutu bloku	Cwww000 albo Nwwwppp	Wartość atrybutu bloku
BL:NAME	Cwww000	Nazwa bloku
BL:X	Nwwwppp	Współrzędna X punktu wstawienia bloku
BL:Y	Nwwwppp	Współrzędna Y punktu wstawienia bloku
BL:Z	Nwwwppp	Współrzędna Z punktu wstawienia bloku
BL:ORIENT	Nwwwppp	Kąt obrotu bloku
BL:XSCALE	Nwwwppp	Współczynnik skali bloku w kierunku X
BL:YSCALE	Nwwwppp	Współczynnik skali bloku w kierunku Y
BL:ZSCALE	Nwwwppp	Współczynnik skali bloku w kierunku Z
BL:XEXTRUDE	Nwwwppp	Wyciągnięcie bloku w kierunku X
BL:YEXTRUDE	Nwwwppp	Wyciągnięcie bloku w kierunku Y
BL:ZEXTRUDE	Nwwwppp	Wyciągnięcie bloku w kierunku Z
BL:LAYER	Cwww000	Nazwa warstwy bloku
BL:HANDLE	Cwww000	Uchwyt bloku
BL:NUMBER	Nwww000	Licznik bloku
BL:LEVEL	Nwww000	Poziom zagnieżdżania bloku

Przykład

Plik szablonu:

RODZAJBUDYNKU C030000
NAZWASTREFY    C025000
DZIAŁALNOŚĆ    C020000
KLIMATYZACJA   C025000
POWIERZCHNIA   N006002
WYSOKOŚĆ       N004002
NAZWABLOKU     C012000
NUMERBLOKU     N002000

Plik wyjściowy:

'Warsztat/centrum obsługi','Z0/09 Pomieszczenie socjalne','Stołówka','Ogrzewanie podłogowe',31.79,2.55,'STREFA',1
'Warsztat/centrum obsługi','Z0/14 Pomieszczenie produkcji','Narzędziownia','Strefa bez klimatyzacji',15.84,4.10,'STREFA',2
'Warsztat/centrum obsługi','ZO/11 Hall','Magazyn podręczny','Kurtyna powietrzna',53.26,4.10,'STREFA',3
…

Uruchamianie komendy

Polecenie: OdczytajAtrybutBloku (ExtractBlockAttribute)

Odczytywanie atrybutów bloku oraz zapisywanie do plików tekstowych

Polecenie OdczytajAtrybutBloku (ExtractBlockAttribute) służy do odczytywania wartości atrybutów bloku, oraz zapisywania ich w postaci plików tekstowych o różnych formatach.

Pliki szablonów definiują zakres, rodzaj oraz format danych odczytywanych z atrybutów.

W celu odczytania atrybutów bloku oraz zapisania ich do pliku tekstowego należy:

Wpisać w linii poleceń OdczytajAtrybutBloku (ExtractBlockAttribute)
W oknie dialogowym 'Atrybuty bloku', w polu Szablon, wpisać nazwę pliku wzorcowego, który ma zostać użyty jako szablon do zapisania danych wyjściowych. Można również skorzystać z przycisku , aby wybrać istniejący plik za pomocą okna dyskowego.
Więcej informacji na temat rodzajów oraz składni plików wzorcowych, można znaleźć w sekcji Tworzenie plików szablonu do zapisu atrybutów bloku.
Nacisnąć przycisk Wybierz elementy , aby wskazać obiekty, z których mają zostać pobrane wartości atrybutów.
Okno dialogowe zostaje chwilowo zamknięte.
Określić w obszarze graficznym bloki zawierające atrybuty, oraz nacisnąć Enter.
W oknie dialogowym 'Atrybuty bloku', w polu Plik wyjściowy podać pełną ścieżkę oraz nazwę docelowego pliku z danymi. Można również skorzystać z przycisku , aby określić położenie oraz nazwę pliku wyjściowego za pomocą okna dyskowego.
W polu Format, wybrać jeden z poniższych standardów zapisu pliku wyjściowego:
- Plik rozdzielany przecinkami (CDF): Poszczególne wpisy dotyczące atrybutów zostają oddzielone od siebie przecinkami. Wszystkie ciągi znaków zapisane w pliku zostają umieszczone w pojedynczych cudzysłowach.
- Plik rozdzielany spacjami (SDF): Poszczególne wpisy dotyczące atrybutów zostają oddzielone od siebie spacjami. Wszystkie ciągi znaków zapisane w pliku zostają umieszczone w pojedynczych cudzysłowach.
Kliknąć OK.

Tworzenie plików szablonu do zapisu atrybutów bloku

Pliki szablonów do zapisu atrybutów bloku określają format danych, oraz definiują konkretne pola, do których przypisywane są pobierane wartości atrybutów.

W celu utworzenia pliku szablonu zapisu atrybutów bloku, można skorzystać z dowolnego edytora tekstu ASCII.

Każda linia znajdująca się w pliku szablonu:

Określa atrybuty bloku oraz właściwości bloku, które mają zostać odczytane.
Musi posiadać charakterystyczną składnię opisaną poniżej.
Zostaje zamieniona na kolumnę w docelowym pliku wyjściowym (patrz: poniższy przykład).

Prawidłowo przygotowany plik szablonu musi zawierać co najmniej jedną nazwę atrybutu bloku.

Składnia pliku szablonu

Każda linia pliku szablonu posiada następującą składnię:

nazwa_pola [spacja(e)] format_wyjściowy

Poniższa tabela Nazwy odczytywanych pól, pokazuje dozwolone nazwy pól stosowane w plikach szablonu.

Format pliku wyjściowego posiada następującą składnię:

Twwwppp

Pierwsza część zapisu (T) oznacza rodzaj danych:

C	Określa pole w formacie alfanumerycznym.
N	Określa pole w formacie liczbowym.

Kolejne dwie części zapisu wyjściowego, składające się z trzech cyfr, określają:

www	Szerokość	Określa szerokość pola wyrażoną w liczbie znaków.
ppp	Dokładność	Określa liczbę miejsc dziesiętnych dla pól liczbowych. W przypadku liczb całkowitych należy wprowadzić 000.

Przykład:

Format pliku wyjściowego N006002 umożliwia odczytanie danych liczbowych do wartości 999,99. N oznacza dane liczbowe, 006 określa miejsce na sześć znaków, łącznie z przecinkiem dziesiętnym, a 002 ustala dokładność do drugiego miejsca po przecinku.
Format pliku wyjściowego C025000 umożliwia odczytanie danych alfanumerycznych o maksymalnej długości pola do 25 znaków. W przypadku definiowania pól alfanumerycznych, trzy ostatnie cyfry zawsze muszą być ustawiona na 000.

Tabela: Nazwy odczytywanych pól

Zakres odczytywanych danych obejmuje:

Wartości atrybutów bloków umieszczonych w rysunku.
Określone wcześniej właściwości bloku, w skład którego wchodzą wybrane atrybuty.

W celu właściwego odczytania atrybutów bloku, należy stosować nazwy oraz formaty pól danych podane w poniższej tabeli:

Nazwa pola	Format danych	Rodzaj odczytywanych danych
Nazwa atrybutu bloku	Cwww000 albo Nwwwppp	Wartość atrybutu bloku
BL:NAME	Cwww000	Nazwa bloku
BL:X	Nwwwppp	Współrzędna X punktu wstawienia bloku
BL:Y	Nwwwppp	Współrzędna Y punktu wstawienia bloku
BL:Z	Nwwwppp	Współrzędna Z punktu wstawienia bloku
BL:ORIENT	Nwwwppp	Kąt obrotu bloku
BL:XSCALE	Nwwwppp	Współczynnik skali bloku w kierunku X
BL:YSCALE	Nwwwppp	Współczynnik skali bloku w kierunku Y
BL:ZSCALE	Nwwwppp	Współczynnik skali bloku w kierunku Z
BL:XEXTRUDE	Nwwwppp	Wyciągnięcie bloku w kierunku X
BL:YEXTRUDE	Nwwwppp	Wyciągnięcie bloku w kierunku Y
BL:ZEXTRUDE	Nwwwppp	Wyciągnięcie bloku w kierunku Z
BL:LAYER	Cwww000	Nazwa warstwy bloku
BL:HANDLE	Cwww000	Uchwyt bloku
BL:NUMBER	Nwww000	Licznik bloku
BL:LEVEL	Nwww000	Poziom zagnieżdżania bloku

Przykład

Plik szablonu:

RODZAJBUDYNKU C030000
NAZWASTREFY    C025000
DZIAŁALNOŚĆ    C020000
KLIMATYZACJA   C025000
POWIERZCHNIA   N006002
WYSOKOŚĆ       N004002
NAZWABLOKU     C012000
NUMERBLOKU     N002000

Plik wyjściowy:

Uruchamianie komendy

Polecenie: OdczytajAtrybutBloku (ExtractBlockAttribute)

Eksport wartości atrybutów bloku

Polecenie EksportAtrybutowBloku (BlockAttributeOutput) umożliwia zebranie informacji na temat wartości atrybutów wybranych bloków, oraz zapisanie ich w postaci pliku tekstowego, który może być otwierany oraz edytowany za pomocą arkusza kalkulacyjnego, albo innych aplikacji.

Jeśli w pliku wyjściowym potrzebne są dodatkowe dane dotyczące położenia wybranych bloków, należy skorzystać z funkcji EksportAtrybutowBlokuZPolozeniem (BlockAttributePositionOutput).

Eksportowane dane zostają zapisane w postaci pliku tekstowego rozdzielanego znakami tabulacji.

Plik wyjściowy zawiera poniższe kolumny:

Numer uchwytu bloku, stanowiący unikalny identyfikator każdego bloku w rysunku
Nazwa bloku
Kolejne kolumny zawierają wartości atrybutów przypisanych do zaznaczonych bloków

Pierwszy wiersz zawiera nagłówki kolumn odpowiadające nazwom definicji poszczególnych atrybutów.

W celu zapisania wartości atrybutów bloku w postaci pliku tekstowego należy:

Wpisać w linii poleceń EksportAtrybutowBloku (BlockAttributeOutput)
Wskazać w obszarze graficznym bloki z atrybutami, których wartości mają zostać wyeksportowane. Zalecane jest wybieranie do jednego zestawienia bloków posiadających taką samą strukturę atrybutów.
Nacisnąć Enter.
W oknie dyskowym Plik wyjściowy określić położenie oraz Nazwę pliku tekstowego (.txt).
Kliknąć przycisk Zapisz.

Uruchamianie komendy

Polecenie: EksportAtrybutowBloku (BlockAttributeOutput)

Eksport wartości atrybutów wraz z położeniem bloku

Polecenie EksportAtrybutowBlokuZPolozeniem (BlockAttributePositionOutput) umożliwia zebranie informacji na temat wartości atrybutów wybranych bloków, wraz ze współrzędnymi punktu wstawienia bloku, oraz zapisania ich w postaci pliku tekstowego, który może być otwierany oraz edytowany za pomocą arkusza kalkulacyjnego, albo innych aplikacji.

Funkcja działa podobnie do polecenia EksportAtrybutowBloku (BlockAttributeOutput), przy czym zakres danych zapisanych w pliku wyjściowym zawiera dodatkowe informacje na temat współrzędnych XYZ punktu wstawienia bloku.

Eksportowane dane zostają zapisane w postaci pliku tekstowego rozdzielanego znakami tabulacji.

Plik wyjściowy zawiera poniższe kolumny:

Numer uchwytu bloku, stanowiący unikalny identyfikator każdego bloku w rysunku
Nazwa bloku
Oddzielne kolumny zawierające współrzędne X, Y, oraz Z punktu wstawienia
Kolejne kolumny zawierają wartości atrybutów przypisanych do zaznaczonych bloków

Pierwszy wiersz zawiera nagłówki kolumn odpowiadające nazwom definicji poszczególnych atrybutów.

W celu wyeksportowania wartości atrybutów bloku wraz ze współrzędnymi punktu wstawienia należy:

Wpisać w linii poleceń EksportAtrybutowBlokuZPolozeniem (BlockAttributePositionOutput)
Wskazać w obszarze graficznym bloki z atrybutami, których wartości mają zostać wyeksportowane.
Zalecane jest wybieranie do jednego zestawienia bloków posiadających taką samą strukturę atrybutów.
Nacisnąć Enter.
W oknie dyskowym Plik wyjściowy określić położenie oraz nazwę pliku tekstowego (.txt).
Kliknąć przycisk Zapisz.

Uruchamianie komendy

Polecenie: EksportAtrybutowBlokuZPolozeniem (BlockAttributePositionOutput)

Praca z grupami elementów

Elementy rysunku można łączyć w grupy elementów.

Grupowanie elementów pozwala manipulować wszystkimi elementami w grupie przy użyciu pojedynczej operacji (np. przenoszenie, obracanie, odbicie lustrzane lub skalowanie). Można jednak nadal edytować poszczególne elementy w grupie elementów (np. przecinanie lub rozciąganie).

Grupowanie elementów pozwala manipulować wszystkimi elementami w grupie przy użyciu pojedynczej operacji (np. przenoszenie, obracanie, odbicie lustrzane lub skalowanie). Można jednak wciąż edytować poszczególne elementy w grupie elementów (np. przecinając lub rozciągając) poprzez zmianę trybu wyświetlania grupy elementów.

Elementy można dodawać do grupy elementów lub usuwać z niej w dowolnym czasie.

Elementy mogą być członkami więcej niż jednej grupy elementów. Grupy elementów mogą zawierać się w innych grupach elementów.

Różnice pomiędzy blokami i grupami elementów:

Blok posiada własny punkt wstawienia. Grupa elementów nie posiada żadnego.
Blok może występować wiele razy w rysunku. Jeżeli blok zostanie przedefiniowany, aktualizowane są wszystkie jego wystąpienia. Grupy elementów nie zachowują się w taki sam sposób.
Można kopiować grupy. Grupa elementów pochodząca z innej grupy elementów, która została skopiowana, stanowi oddzielną sumę elementów. Każdy blok posiada unikatową nazwę, ale nie jego odniesienia.

Można utworzyć nienazwane lub nazwane grupy elementów.

W poniższych tematach opisano polecenia umożliwiające tworzenie grup elementów i zarządzanie nimi:

Szybkie grupowanie elementów
Rozbijanie grup elementów
Edytowanie grup elementów
Tworzenie grup elementów i zarządzanie nimi
Ustawianie opcji dla wyboru grupy elementów

Szybkie grupowanie elementów

Polecenie SzybkieGrupowanie (QuickGroup) umożliwia przyspieszone tworzenie grup elementów łączących wybrane obiekty rysunkowe.

W celu szybkiego złączenia obiektów mających utworzyć grupę elementów należy:

Zaznaczyć w obszarze graficznym obiekty, które mają utworzyć grupę.
Nacisnąć prawy przycisk myszy, oraz wybrać z menu kontekstowego Grupa obiektów > Szybko grupuj, albo wpisać SzybkieGrupowanie (QuickGroup)
W aktualnym rysunku zostaje utworzona anonimowa grupa elementów (nie posiada własnej nazwy).

W celu szybkiego utworzenia grupy elementów bez wcześniejszego zaznaczania obiektów należy:

Korzystając z menu, wybrać Narzędzia > Grupa obiektów > Szybko grupuj, albo wpisać SzybkieGrupowanie (QuickGroup)
Wybrać jedną z dostępnych opcji:
- Nazwa: Umożliwia wpisanie nazwy identyfikującej nową grupę elementów. Wprowadzane nazwy mogą zawierać litery, liczby, oraz znaki specjalne $, #, _. Wielkość liter używanych w nazwie nie ma znaczenia. Wybrać opcję ?, aby wyświetlić nazwy istniejących grup elementów.
- Opis działania: Umożliwia wpisanie dodatkowego tekstu opisującego tworzoną grupę elementów.
Zaznaczyć w obszarze graficznym obiekty, które mają utworzyć grupę.
Nacisnąć Enter.
W aktualnym rysunku zostaje utworzona nazwana lub anonimowa grupa elementów (w zależności od przyjętych ustawień).

Uwaga: Podczas korzystania z grup elementów można również stosować inne polecenia przeznaczone do tego celu, takie jak: SzybkieRozgrupowanie (QuickUngroup) – służące do usuwania niepotrzebnej grupy, EdycjaGrupyElementow (EditEntityGroup) – umożliwiające wprowadzanie zmian w istniejących grupach, Polecenie GrupaElementow (EntityGroup) pozwala na podświetlanie oraz zarządzanie ustawieniami wybranych grup elementów.

Uruchamianie komendy

Polecenie: SzybkieGrupowanie (QuickGroup)

Menu: Narzędzia > Grupa obiektów > Szybko grupuj

Rozbijanie grup elementów

Polecenie SzybkieRozgrupowanie (QuickUngroup) umożliwia przyspieszone rozbijanie istniejących grup elementów łączących wybrane obiekty rysunkowe.

W celu szybkiego rozłączenia obiektów tworzących grupę elementów należy:

Wskazać w obszarze graficznym obiekt wchodzący w skład grupy elementów przeznaczonej do rozbicia.
Nacisnąć prawy przycisk myszy, oraz wybrać z menu kontekstowego Grupa obiektów > Szybko rozgrupuj, albo wpisać SzybkieRozgrupowanie (QuickUngroup)
Powiązanie w formie grupy elementów, istniejące wcześniej pomiędzy wskazanymi obiektami, zostaje usunięte.

W celu szybkiego usunięcia grupowania elementów bez wcześniejszego zaznaczania obiektów należy:

Korzystając z menu, wybrać Narzędzia > Grupa obiektów > Szybko rozgrupuj, albo wpisać SzybkieRozgrupowanie (QuickUngroup)
Wskazać w obszarze graficznym obiekt należący do grupy elementów przeznaczonej do rozbicia.
– lub –
Wybrać opcję Nazwa, a następnie wpisać nazwę grupy elementów przeznaczonej do rozbicia. Wybrać opcję ?, aby wyświetlić nazwy istniejących grup elementów.

Uwaga: Funkcja SzybkieRozgrupowanie (QuickUngroup) działa tak samo jak komenda GrupaElementow (EntityGroup) stosowana z opcją Usuń. Polecenie GrupaElementow (EntityGroup) pozwala także na podświetlanie wybranych grup elementów.

Uruchamianie komendy

Polecenie: SzybkieRozgrupowanie (QuickUngroup)

Menu: Narzędzia > Grupa obiektów > Szybko rozgrupuj

Edycja grup elementów

Polecenie EdycjaGrupyElementow (EditEntityGroup) umożliwia modyfikację nazwy istniejącej grupy elementów, oraz dodawanie lub usuwanie poszczególnych obiektów tworzących grupę.

W celu zmodyfikowania istniejącej grupy elementów należy:

Korzystając z menu, wybrać Narzędzia > Grupa obiektów > Edycja grup obiektów, albo wpisać EdycjaGrupyElementow (EditEntityGroup)
Wskazać w obszarze graficznym obiekt należący do grupy elementów przeznaczonej do edycji.
– lub –
Wybrać opcję Nazwa, a następnie wpisać nazwę grupy elementów przeznaczonej do edycji. Wybrać opcję ?, aby wyświetlić nazwy istniejących grup elementów.
Wybrać jedną z dostępnych opcji:
- Dodaj elementy: Należy wskazać w obszarze graficznym obiekty, które mają zostać dołączone do edytowanej grupy.
- Usuwanie zbędnych obiektów: Należy wskazać w obszarze graficznym obiekty, które mają zostać usunięte z edytowanej grupy.
- Zmień nazwę: Należy wprowadzić wymagane zmiany w nazwie edytowanej grupy. Wybrać opcję ?, aby wyświetlić nazwy istniejących grup elementów.
Nacisnąć Enter.

Uwaga: Polecenie GrupaElementow (EntityGroup) pozwala na podświetlanie oraz zarządzanie ustawieniami wybranych grup elementów.

Uruchamianie komendy

Polecenie: EdycjaGrupyElementow (EditEntityGroup)

Menu: Narzędzia > Grupa obiektów > Edycja grup obiektów

Tworzenie i zarządzanie grupami elementów

Polecenie GrupaElementow (EntityGroup) umożliwia tworzenie oraz zarządzanie grupami elementów łączącymi wybrane obiekty rysunkowe.

W celu utworzenia nowej grupy elementów należy:

Wpisać w linii poleceń GrupaElementow (EntityGroup)
W oknie dialogowym 'Grupy elementów', nacisnąć przycisk Nowa.
Nacisnąć przycisk Zaznacz elementy, a następnie wskazać w obszarze graficznym obiekty wchodzące w skład tworzonej grupy elementów.
Nacisnąć Enter w celu zatwierdzenia selekcji.
W polu Nazwa, wpisać unikalną nazwę identyfikującą nową grupę elementów. Wprowadzane nazwy mogą zawierać litery, liczby, oraz znaki specjalne $, #, _. Wielkość liter używanych w nazwie nie ma znaczenia.
W polu Opis, wpisać dodatkowy tekst opisujący tworzoną grupę elementów.
Zaznaczyć lub odznaczyć poniższe opcje:
- Traktuj elementy jako zbiór wskazań: Wskazanie jednego z obiektów należących do grupy elementów powoduje zaznaczenie całej grupy (z wyjątkiem obiektów umieszczonych na warstwach zamrożonych lub zablokowanych).
- Grupa bez nazwy: Tworzy anonimową grupę elementów.
Nacisnąć przycisk OK dwa razy w celu zamknięcia kolejnych okien dialogowych.

W celu zmodyfikowania istniejącej grupy elementów należy:

Wpisać w linii poleceń GrupaElementow (EntityGroup)
W oknie dialogowym 'Grupy elementów', zaznaczyć w kolumnie Nazwa jedną z istniejących grup elementów.
Nacisnąć przycisk Edycja.
Wprowadzić niezbędne modyfikacje edytowanej grupy w poniższym zakresie:
- Dodaj elementy: Nacisnąć przycisk Dodaj elementy, a następnie wskazać w obszarze graficznym obiekty, które mają zostać dołączone do edytowanej grupy.
- Usuń elementy: Nacisnąć przycisk Usuń elementy, a następnie wskazać w obszarze graficznym obiekty, które mają zostać usunięte z edytowanej grupy elementów.
- Zmiana nazwy grupy: Wprowadzić wymagane zmiany w polu Nazwa.
- Zmiana opisu dodatkowego grupy: Wprowadzić wymagane zmiany w polu Opis.
- Zmiana trybu selekcji grupy: Zaznaczyć lub odznaczyć opcję Traktuj elementy jako zbiór wskazań.
Nacisnąć przycisk OK dwa razy w celu zamknięcia kolejnych okien dialogowych.

W celu usunięcia wybranej grupy elementów należy:

Wpisać w linii poleceń GrupaElementow (EntityGroup)
W oknie dialogowym 'Grupy elementów', zaznaczyć w kolumnie Nazwa jedną z istniejących grup elementów.
Nacisnąć przycisk Usuń.

W celu podświetlenia wybranej grupy elementów należy:

Wpisać w linii poleceń GrupaElementow (EntityGroup)
W oknie dialogowym 'Grupy elementów', zaznaczyć w kolumnie Nazwa jedną z istniejących grup elementów.
Nacisnąć przycisk Podświetl.
Wszystkie obiekty należące do wybranej grupy elementów zostają podświetlone w obszarze graficznym.

Uwaga: Podczas korzystania z grup elementów można również stosować inne polecenia przeznaczone do tego celu, takie jak: SzybkieGrupowanie (QuickGroup) – służące do tworzenia nowych grup, SzybkieRozgrupowanie (QuickUngroup) – pozwalające na usuwanie niepotrzebnych grup, oraz EdycjaGrupyElementow (EditEntityGroup) – umożliwiające edycję istniejących grup elementów.

Uruchamianie komendy

Tworzenie i zarządzanie grupami elementów (wersja linii poleceń -GrupaElementow)

Ustawianie trybu wyświetlania zaznaczanych grup elementów

Polecenie GrupaElementowTrybWyswietlania (EntityGroupDisplayMode) umożliwia wybranie jednego z kilku dostępnych sposobów wyświetlania stosowanych podczas wyświetlania zaznaczonych grup elementów.

W zależności od przyjętych ustawień, program umożliwia równoczesną modyfikację wszystkich obiektów tworzących grupę za pomocą jednego uchwytu obiektowego, albo pozwala na indywidualną edycję poszczególnych elementów składowych z wykorzystaniem ich własnych uchwytów obiektowych.

W celu ustawienia trybu wyświetlania dla zaznaczanych grup elementów należy:

Wpisać GrupaElementowTrybWyswietlania (EntityGroupDisplayMode) w wierszu polecenia.
Wybrać jedną z dostępnych opcji:
- Wszystkie elementy: Wyświetla wszystkie uchwyty obiektowe dla każdego elementu wchodzącego w skład grupy. Modyfikacja poszczególnych elementów tworzących grupę odbywa się za pomocą ich własnych uchwytów obiektowych.
- Ramka ograniczająca: Wyświetla ramkę ograniczającą zakres obiektów wchodzących w skład grupy, oraz pojedynczy uchwyt obiektowy dla całej grupy elementów.
- Grupa elementów: Wyświetla tylko jeden centralny uchwyt obiektowy dla całej grupy elementów.

Uruchamianie komendy

Polecenie: GrupaElementowTrybWyswietlania (EntityGroupDisplayMode)

Praca z obrazami i rysunkami odniesienia

Można dołączać rysunki lub obrazy rastrowe (np. cyfrowe fotografie i zeskanowane mapy) jako odniesienia do bieżącego rysunku. Odniesienia można dołączać do wielu rysunków w tym samym czasie. Można także dołączać wiele rysunków lub obrazów jako odniesienia do jednego rysunku.

Rysunki odniesienia służą do:

tworzenia rysunków złożeń z różnych plików;
wstawiania rysunków szczegółów do gotowych rysunków;
tymczasowego odnoszenia się do innego rysunku w bieżącym rysunku.

Rysunki odniesienia są pomocne, gdy kilka osób pracuje w sieci nad wieloma rysunkami. Użycie rysunków odniesienia zapewnia, że w bieżącym rysunku wyświetlana jest najnowsza wersja rysunku odniesienia.

Inną zaletą jest to, że w bieżącym rysunku przechowywane jest tylko łącze do rysunku odniesienia, a nie wszystkie informacje z pliku odniesienia.

W wielu sytuacjach użycie rysunków odniesienia jest wygodniejsze i stosowniejsze od wstawiania bloków do rysunków.

W tej części omówiono następujące tematy:

Tworzenie odniesień do rysunków — podstawy
Używanie palety odniesień
Ukrywanie palety odniesień
Dołączanie rysunków jako odniesień
Przycinanie odniesień i bloków
Otwieranie rysunków odniesienia
Odłączanie odniesień rysunków
Praca z plikami obrazów

Tworzenie odniesień do rysunków — podstawy

Różnice pomiędzy tworzeniem odniesień i wstawieniami bloku

Rysunki odniesienia są podobne do wstawień bloku, z następującymi różnicami:

Odniesienie do rysunku ustanawia łącze do innego pliku rysunku, lecz nie staje się on trwałą częścią bieżącego rysunku, dzięki czemu rozmiar pliku jest mniejszy.
Rysunki odniesienia można przenosić, skalować, obracać i kopiować. Nie można rozbijać odniesienia w przeciwieństwie do bloków.

Zależne nazwy symboli

Podczas dołączania plików rysunku, do rysunku są wczytywane warstwy, style linii, style tekstu, style wymiarowania, definicje bloków i inne symbole.

Do nazywania symboli zależnych w rysunku wykorzystywany jest następujący schemat:

Logiczna_nazwa_odniesienia| Zależna_nazwa_symbolu

Na przykład: nazwy warstw rysunku odniesienia o nazwie WAŁ są wyszczególniane jako:

WAŁ|KONSTRUKCJA

WAŁ|SZCZEGÓŁY

WAŁ|WYMIAR

Inne symbole zależne, jak style linii lub bloki, wykorzystują tę samą konwencję nazywania.

Nie można redefiniować ani zmieniać nazw symboli zależnych. Nie można również wstawiać zależnych bloków i nie można ustawić warstwy zależnej jako warstwy bieżącej.

Konwencje symboli zależnych pozwalają sterować widocznością, a także kolorami linii i stylami linii rysunków odniesienia. Okno dialogowe Menedżer warstw wyświetla nazwy warstw zależnych i pozwala stosować różne opcje.

Przedrostek nazwy logicznej ułatwia odróżnienie warstw zależnych od warstw pierwotnie zdefiniowanych w rysunku.

Aktualizowanie odniesień z bieżącego rysunku

Wszystkie rysunki odniesienia są aktualizowane automatycznie przy otwieraniu rysunku. Jeśli brakuje jednego lub więcej plików odniesienia zewnętrznego lub nie można ich załadować, ponieważ są uszkodzone, pojawia się wyskakujący alert.

Oprogramowanie okresowo sprawdza, czy dołączone rysunki odniesienia zmieniły się od czasu ostatniego załadowania.

Kiedy otworzymy rysunek, który zawiera jeden lub więcej plików odniesienia zewnętrznego, na pasku stanu pojawi się ikona Odniesienie zewnętrzne ().

Domyślnie, jeżeli rysunek odniesienia zostanie zmieniony, pojawi się symbol alertu, a na ikonie Odniesienie zewnętrzne () na pasku stanu pojawi się komunikat odnośnika. Kliknięcie łączy w komunikacie powoduje ponowne załadowanie zmienionych rysunków odniesienia. Jeżeli zamkniemy komunikat bez ponownego załadowania rysunków odniesienia, symbol alertu pozostanie.

W każdej chwili można wyświetlić najnowszą wersję rysunków odniesienia używanych w rysunku przy użyciu narzędzia Załaduj ponownie wszystko z palety Odniesienia. Można również użyć opcji z menu kontekstowego ikony Odniesienia zewnętrzne, aby ponownie załadować wszystkie zmienione pliki.

Wyświetlanie powiadomień można kontrolować w oknie dialogowym Opcje: Opcje systemu > Ogólne > Powiadomienie odniesień.

Usuwanie odniesień z bieżącego rysunku

Nie należy usuwać rysunków odniesienia z bieżącego rysunku przy użyciu polecenia Delete, ponieważ nie usuwa ono symboli zależnych z rysunku.

Aby usunąć odniesienia:

Jeżeli paleta Odniesienia nie jest wyświetlana, kliknąć Narzędzia > Odniesienia (lub wpisać References).
Kliknąć prawym przyciskiem myszy plik odniesienia na liście i kliknąć Odłącz.
Odniesienie zniknie i nastąpi usunięcie łącza.

Można również użyć opcji Odłącz polecenia -References.

Korzystanie z palety 'Odniesienia'

Polecenie OdniesieniaZewnetrzne (References) otwiera paletę narzędziową Odniesienia, służącą do zarządzania zewnętrznymi plikami graficznymi oraz rysunkowych, przyłączanymi do aktualnego rysunku. W trakcie otwierania rysunku zawierającego odniesienia zewnętrzne, paleta 'Odniesienia' pokazuje aktualny status przyłączonych plików zewnętrznych. Podczas pracy z wykorzystaniem zasobów projektowych udostępnianych przez sieć, może pojawić się potrzeba aktualizacji odniesień do przyłączonych plików. Funkcja powoduje ponowne załadowanie określonych odniesień w postaci rysunków, z uwzględnieniem wszystkich zmian wprowadzonych w plikach źródłowych.

Paleta Odniesienia pozwala na zarządzanie wszystkimi rysunkami zewnętrznymi, które zostały przyłączone do aktualnego rysunku w postaci odniesień.

W niniejszej sekcji pomocy omówione zostały poniższe zagadnienia:

Przyłączanie i aktualizacja odniesień do rysunków zewnętrznych
Zarządzanie odniesieniami do plików zewnętrznych

Przyłączanie i aktualizacja odniesień do rysunków zewnętrznych

W celu dołączenia rysunku zewnętrznego za pomocą palety 'Odniesienia' należy:

Kliknąć Narzędzia > Menedżer odniesień albo wpisać w linii poleceń OdniesieniaZewnetrzne (References)
Wybrać z rozwijalnej listy Dołącz rysunek.
Jeśli opcja Dołącz rysunek nie jest widoczna, należy rozwinąć listę obok pola Dołącz obraz za pomocą strzałki , a następnie wybrać opcję Dołącz rysunek.
W oknie dyskowym 'Wybierz plik', wskazać właściwy plik rysunkowy, a następnie nacisnąć przycisk Otwórz.
Ustawić niezbędne opcje w oknie dialogowym Dołącz odniesienie: Rysunek. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w sekcji Przyłączanie odniesień do rysunków zewnętrznych.

W celu dołączenia pliku graficznego za pomocą palety 'Odniesienia' należy:

Kliknąć Narzędzia > Menedżer odniesień
Wybrać z rozwijalnej listy Dołącz obraz.
Jeśli opcja Dołącz obraz nie jest widoczna, należy rozwinąć listę obok pola Dołącz rysunek za pomocą strzałki , a następnie wybrać opcję Dołącz obraz.
W oknie dyskowym 'Wybierz plik', wskazać właściwy plik graficzny, a następnie nacisnąć przycisk Otwórz.
Ustawić niezbędne opcje w oknie dialogowym Dołącz odniesienie: Obraz. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w sekcji Przyłączanie odniesień do plików graficznych.

W celu aktualizacji odniesień przyłączonych do aktualnego rysunku należy:

Kliknąć Narzędzia > Menedżer odniesień
Nacisnąć przycisk Odśwież, aby zaktualizować przyłączone odniesienia.
Jeśli opcja Odśwież nie jest widoczna, należy rozwinąć listę obok pola Załaduj wszystko ponownie za pomocą strzałki , a następnie wybrać opcję Odśwież.
Nacisnąć przycisk Załaduj wszystko ponownie, aby zaktualizować przyłączone odniesienia wraz ze wszystkimi ostatnio wprowadzonymi zmianami.
Jeśli opcja Załaduj wszystko ponownie nie jest widoczna, należy rozwinąć listę obok pola Odśwież za pomocą strzałki , a następnie wybrać opcję Załaduj wszystko ponownie.

^ Góra strony

Zarządzanie odniesieniami do plików zewnętrznych

W celu otworzenia przyłączonych rysunków należy:

Funkcja umożliwia modyfikację rysunków przyłączonych w postaci odniesień.

W palecie Odniesienia, kliknąć prawym klawiszem myszy na jednym z odniesień, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Otwórz.
Zawartość wybranego rysunku zostaje otwarta w nowym oknie. Zmiany wprowadzone w pliku odniesień są widoczne we wszystkich powiązanych rysunkach po wykonaniu aktualizacji.

W celu usunięcia wybranego odniesienia z aktualnego rysunku należy:

W palecie Odniesienia, kliknąć prawym klawiszem myszy na jednym z odniesień, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Usuń.
Wskazane odniesienie przestaje być widoczne w aktualnym rysunku, ale link do pliku źródłowego zostaje zachowany. W celu ponownego włączenia wyświetlania usuniętego odniesienia należy skorzystać z opcji Załaduj ponownie.

W celu ponownego załadowania wybranego odniesienia należy:

W palecie Odniesienia, kliknąć prawym klawiszem myszy na jednym z odniesień, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Załaduj ponownie.
Rysunki zawierające odniesienia do innych plików rysunkowych, zostają wyświetlone z uwzględnieniem ostatniej zapisanej wersji przyłączonych odniesień. Podczas pracy z wykorzystaniem zasobów projektowych udostępnianych przez sieć, może pojawić się potrzeba aktualizacji odniesień do przyłączonych plików. Funkcja powoduje ponowne załadowanie określonych odniesień w postaci rysunków, z uwzględnieniem wszystkich zmian wprowadzonych w plikach źródłowych.

W celu odłączenia wybranego odniesienia od aktualnego rysunku należy:

W palecie Odniesienia, kliknąć prawym klawiszem myszy na jednym z odniesień, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Odłącz.
Wskazane odniesienie zostaje odłączone od aktualnego rysunku, oraz całkowicie usunięte wraz ze wszystkimi zależnymi elementami, takimi jak warstwy, style linii, oraz bloki, pochodzącymi z przyłączonego rysunku.

Uwaga: Pomimo, że do usuwania odniesień można użyć podstawowego polecenia Usuń (Delete), to zaleca się stosowanie do tego celu opisanej funkcji Odłącz, która pozwala na usunięcie z aktualnego rysunku wszystkich symboli oraz elementów zależnych, pochodzących z usuwanego odniesienia.

W celu trwałego złączenia odniesienia z aktualnym rysunkiem należy:

Opcja Złącz pozwala na wprowadzenie do aktualnego rysunku wszystkich elementów z przyłączonego zewnętrznego pliku rysunkowego. Funkcja jest przydatna na przykład podczas przesyłania rysunków za pomocą e-mail lub przy archiwizacji ukończonych projektów. Trwałe złączenie rysunku z przyłączonymi do niego plikami odniesień, należy stosować w celu uniknięcia przesyłania oraz przechowywania, rozbudowanych struktur połączonych ze sobą plików.

W palecie Odniesienia, kliknąć prawym klawiszem myszy na jednym z odniesień, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Złącz.
W oknie dialogowym 'Wstaw odniesienie', określić Tryb wstawiania:
- Złącz: Zamienia odniesienie w postaci rysunku na blok, przenosząc do aktualnego rysunku unikalne nazwy symboli, warstw, oraz definicji stylów z zastosowaniem składni nazwabloku$n$nazwasymbolu.
- Wstaw: Odłącza odniesienie w postaci rysunku, a następnie wstawia je do aktualnego rysunku w postaci bloku.
Więcej informacji na ten temat można znaleźć w sekcji Trwałe łączenie odniesień z aktualnym rysunkiem.
Kliknąć OK.

W celu zmiany rodzaju odniesienia należy:

W palecie Odniesienia, wybrać jeden z przyłączonych plików odniesienia.
W sekcji Informacje o pliku, wybrać jedną z opcji w polu Typ odniesienia:
- Załącznik: Tworzy połączenie zewnętrznego pliku rysunkowego z aktualnym rysunkiem. Przyłączany rysunek odnosi się do najbardziej aktualnej zapisanej wersji wskazanego pliku. W przypadku opcji Załącznik, przyłączane odniesienie jest widoczne po dołączeniu aktualnego rysunku do innego rysunku.
- Nakładka: Tworzy połączenie zewnętrznego pliku rysunkowego z aktualnym rysunkiem. W przypadku opcji Nakładka, przyłączane odniesienie nie jest widoczne po dołączeniu aktualnego rysunku do innego rysunku.

W celu zresetowania ścieżki do przyłączonego odniesienia należy:

Aktualizacja ścieżki jest konieczna w przypadku zmiany położenia lub nazwy przyłączonego pliku. Opcja Ścieżka przywraca prawidłowe ścieżki do przyłączonych rysunków, przyłącza ponownie odniesienia do plików o zmienionych nazwach, oraz umożliwia zastąpienie dotychczasowych odniesień innymi rysunkami.

W palecie Odniesienia, wybrać jeden z przyłączonych plików odniesienia.
W sekcji Informacje o pliku, nacisnąć przycisk Przeglądaj , znajdujący się obok pola Znaleziono w lokalizacji, pokazującego ścieżkę do odniesienia wymagającą aktualizacji.
W oknie dyskowym 'Wybierz nową ścieżkę', odnaleźć aktualne położenie pliku odniesienia, a po wskazaniu właściwego pliku nacisnąć klawisz Otwórz.

W celu zmiany zapisanych ustawień ścieżki do pliku odniesienia należy:

Funkcja umożliwia modyfikację dotychczasowych ścieżek do przyłączonych plików odniesień. Wszystkie informacje na temat ścieżek do odniesień zewnętrznych zostają zapisane w aktualnym rysunku.

W palecie Odniesienia, kliknąć prawym klawiszem myszy na jednym z odniesień, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Ścieżka.
Wybrać jedną z dostępnych opcji:
- Ustaw bezwzględną: Umożliwia zmianę ścieżki względnej na bezwzględną.
- Ustaw względną: Umożliwia zmianę ścieżki bezwzględnej na względną.
- Usuń ścieżkę: Usuwa zapisane ustawienia ścieżki do pliku odniesienia. Z tej funkcji można korzystać tylko w sytuacji, gdy plik odniesienia znajduje się w tym samym folderze co aktualny rysunek.
W sekcji Informacje o pliku, w polu Zapisano w lokalizacji, pojawiają się zmienione ustawienia dotyczące ścieżki do odniesienia.

^ Góra strony

Uruchamianie komendy

Polecenie: OdniesieniaZewnetrzne (References)

Menu: Narzędzia > Menedżer odniesień

Ukrywanie palety 'Odniesienia'

Polecenie UkryjOdniesieniaZewnetrzne (HideReferences) służy do zamykania palety Odniesienia.

W celu ukrycia palety 'Odniesienia' należy:

Kliknąć Narzędzia > Menedżer odniesień albo wpisać w linii poleceń UkryjOdniesieniaZewnetrzne (HideReferences)

Uruchamianie komendy

Polecenie: UkryjOdniesieniaZewnetrzne (HideReferences)

Dołączanie rysunków jako odniesień

Można dołączyć zewnętrzny rysunek do bieżącego rysunku. W ten sposób powstaje połączenie pomiędzy rysunkiem zewnętrznym a bieżącym rysunkiem.

Oprogramowanie okresowo sprawdza, czy dołączone rysunki odniesienia zmieniły się od czasu ostatniego załadowania.

Kiedy otworzymy rysunek, który ma jeden lub więcej plików odniesienia zewnętrznego, na pasku stanu pojawi się ikona Odniesienie zewnętrzne (). Kliknięcie ikony Odniesienie zewnętrzne wyświetla paletę Odniesienia.

Aby dołączyć rysunki jako odniesienia, należy:

Kliknąć Wstaw > Rysunek odniesienia (lub wpisać AttachDrawing).
W oknie dialogowym wybrać rysunek do dołączenia i kliknąć Otwórz.
W oknie dialogowym Dołącz odniesienie: rysunek pole Nazwa zawiera nazwę wybranego pliku. Można też wybrać poprzednio dołączony rysunek. Kliknąć Przeglądaj, aby wybrać inny rysunek.
Określić Informacje o pliku:
- Typ ścieżki: Określa sposób wyświetlenia ścieżki do rysunku.
  - Pełna: Pokazuje pełną ścieżkę do rysunku.
  - Brak: Pokazuje tylko nazwę pliku.
  - Względna: Pokazuje względną ścieżkę do rysunku. Jeżeli obydwa rysunki znajdują się w tym samym folderze, wyświetlana jest tylko nazwa pliku rysunku.
- Typ odniesienia: Wskazuje, czy należy dołączyć rysunek odniesienia, gdy rysunek bieżący jest dołączony do innego rysunku.
  - Załącznik: Dołącza rysunek odniesienia.
  - Nakładka: Nie dołącza rysunku odniesienia.
Określić Punkt wstawienia:
- Określ później: Pozwala określić punkt wstawienia w obszarze graficznym po zamknięciu okna dialogowego.
- X, Y, Z: Określa współrzędne X, Y i Z dla lokalizacji rysunku.
Określić parametr Skala:
- Określ później: Pozwala określić skalę w obszarze graficznym po zamknięciu okna dialogowego.
- X, Y, Z: Określa współrzędne X, Y i Z każdej osi niezależnie.
- Zablokuj współczynnik kształtu: Pozwala na wprowadzenie osi X i ustala pozostałe współrzędne.
Określić parametr Obrót:
- Określ później: Pozwala określić kąt w obszarze graficznym po zamknięciu okna dialogowego.
- Kąt: Ustawia kąt obrotu dla rysunku.
Sprawdzić informacje Jednostki bloku (tylko do odczytu):
- Jednostki: Pokazuje układ jednostek miar określonego rysunku.
- Skala: Pokazuje współczynnik skali określonego rysunku.
Kliknąć OK.

Dostęp

Polecenie: AttachDrawing

Menu: Wstaw > Rysunek odniesienia

Przycinanie odniesień i bloków

Można wyświetlać tylko fragment odniesienia (pliku rysunku odniesienia) lub bloku. Element jest przycinany na utworzonej lub określonej obwiedni.

Można utworzyć jedną obwiednię przycinania dla jednego odniesienia lub bloku. Obwiednia przycinania może być polilinią, prostokątem lub wielokątem. Zmiana obwiedni nie powoduje zmodyfikowania elementów w pliku rysunku odniesienia.

W przypadku wybrania odniesienia, gdy aktywna jest wstążka, pojawi się karta kontekstowa Odniesienie. Karta kontekstowa grupuje często używane opcje i narzędzia do pracy z odniesieniami.

Aby przyciąć odniesienia lub bloki, należy:

Określić odniesienia lub bloki, do których należy zastosować obwiednię przycinania, i nacisnąć Enter.
Kliknąć Modyfikuj > Przytnij > Odniesienia (lub wpisać ClipReference).
Na wstążce kliknąć Odniesienie > Zarządzaj odniesieniami > Przytnij.
Aby określić opcję:
- Obwiednia: Tworzy nową obwiednię przycinania. Jeżeli obwiednia przycinania już istnieje dla danego odniesienia lub bloku, pojawi się monit o usunięcie starej obwiedni. Skonfigurować opcje:
  - Odwróć przycięcie: Pozwala odwrócić wyświetlanie obwiedni przycinania. Opcja ta służy do wyświetlania elementów na zewnątrz obwiedni lub powracania do poprzedniego trybu.
  - Wieloboczna: Pozwala zdefiniować nieregularny kształt wieloboczny jako obwiednię przycinania poprzez określenie punktów.
  - Prostokątna: Pozwala zdefiniować prostokątną obwiednię przycinania poprzez określenie dwóch przeciwległych punktów.
  - Wybierz polilinię: Pozwala wybrać istniejącą polilinię, która ma służyć jako obwiednia przycinania. Segmenty łuku zostaną pozbawione krzywizny.
- Głębokość przycięcia (używane dla przycinanych odniesień lub bloków 3D): Ustawia przednią i tylną płaszczyznę równolegle do obwiedni przycinania. Płaszczyzny są wybierane poprzez określenie punktów przycinania. Do wybrania geometrii należy użyć wnioskowania. Skonfigurować opcje:
  - Odległość: Wykorzystuje określone odległości od obwiedni przycinania w celu utworzenia płaszczyzny przedniej i tylnej.
  - Usuń: Usuwa płaszczyzny przycinania.
- Usuń: Usuwa obwiednię przycinania.
- Wył.: Wyłącza obwiednię przycinania w celu wyświetlenia odniesienia lub bloku w całości. Obwiednia przycinania jest zachowywana, co umożliwia ponowne uaktywnienie.
- Wł.: Włącza obwiednię przycinania w celu wyświetlenia tylko fragmentu odniesienia lub bloku wewnątrz obwiedni przycinania.
- Polilinia: Tworzy polilinię z wcześniej utworzonej obwiedni przycinania (przy użyciu opcji Prostokąt oraz Wielobok).

Dostęp

Polecenie: ClipReference

Menu: Modyfikuj > Przytnij > Odniesienie

Wstążka: Wstaw > Odniesienie > Przytnij > Odniesienie

Wstążka kontekstowa: Odniesienie > Przytnij

Otwieranie rysunków odniesienia

Można modyfikować rysunek odniesienia znajdujący się w danym rysunku.

Aby zmodyfikować rysunki odniesienia, należy:

Określić rysunek odniesienia.
Kliknąć Narzędzia > Otwórz odniesienie (lub wpisać OpenReference).
Na wstążce kliknąć Odniesienie > Zarządzaj odniesieniami > Otwórz.
Rysunek zostanie otwarty w innym oknie rysunku. Podczas edytowania rysunku modyfikacje te znajdują odzwierciedlenie w rysunkach, gdzie jest on dołączony jako odniesienie.

Dostęp

Polecenie: OpenReference

Menu: Narzędzia > Otwórz odniesienie

Wstążka kontekstowa: Narzędzia > Otwórz odniesienie

Odłączanie odniesień do rysunków zewnętrznych

Polecenie OdlaczRysunek (DetachDrawing) umożliwia odłączenie od aktualnego rysunku odniesień do innych plików rysunkowych, przyłączonych za pomocą funkcji DolaczRysunek (AttachDrawing).

W celu odłączenia od aktualnego rysunku odniesienia w postaci rysunku należy:

Wpisać w linii poleceń OdlaczRysunek (DetachDrawing)
Wpisać nazwę pliku rysunkowego, który ma zostać odłączony.

Nazwy wszystkich odniesień przyłączonych do aktualnego rysunku widoczne są w palecie Odniesienia.

Uruchamianie komendy

Polecenie: OdlaczRysunek (DetachDrawing)

Praca z plikami obrazów

Można dołączać obrazy rastrowe (np. cyfrowe fotografie i zeskanowane mapy) jako odniesienia do bieżącego rysunku.

W praktyce występuje wiele sytuacji, w których wymagane jest dodanie obrazów do rysunków:

Dodanie logo do bloku tytułowego rysunku
Umieszczenie mapy za rysunkiem
Dołączenie zdjęć lotniczych
Dodanie znaków wodnych

Oprogramowanie oferuje narzędzia oraz opcje umożliwiające dołączanie i usuwanie obrazów do/z rysunków oraz modyfikowanie skali i wyglądu obrazów. Można również przycinać rysunki do określonej granicy oraz określać właściwości wyświetlania obrazów.

Obsługiwane są m.in. typy plików: .bmp, .gif, .jpg, .jpeg, .png, .tif oraz .tiff.

Obrazy nie są częścią rysunku. Nazwy obrazów dołączonych do rysunku są wyszczególnione na palecie Odniesienia.

Paleta Właściwości umożliwia zmianę kilku właściwości wyświetlania obrazów dołączonych do rysunku. Można:

Dostosować jasność, aby przyciemnić lub rozjaśnić obraz
Dostosować kontrast, aby obraz był bardziej czytelny
Dostosować zanikanie i przezroczystość tła, aby elementy rysunku były widoczne nad obrazem

W przypadku wybrania obrazu, gdy aktywna jest wstążka, pojawi się karta kontekstowa Wybór obrazu. Karta kontekstowa grupuje opcje i narzędzia umożliwiające przycinanie obrazu oraz zmianę jego właściwości.

W tej części omówiono następujące tematy:

Dołączanie plików obrazów jako odniesień
Przycinanie odniesień obrazów
Odłączanie obrazów odniesienia
Modyfikowanie właściwości wyświetlania obrazów

Dołączanie plików obrazów jako odniesień

Do rysunków można dołączać obrazy. Obsługiwane są m.in. typy plików: .bmp, .gif, .jpg, .jpeg, .png, .tif oraz .tiff.

Nazwy obrazów dołączonych do rysunku są wyszczególnione na palecie Odniesienia.

Aby dołączyć pliki obrazu, należy:

Porada: Utworzyć nową warstwę w celu dołączenia obrazu. Można wyświetlić lub ukryć obraz włączając lub wyłączając warstwę.

Kliknąć Wstaw > Obraz odniesienia (lub wpisać AttachImage).
W oknie dialogowym wybrać obraz do dołączenia i kliknąć Otwórz.
W oknie dialogowym Dołącz odniesienie: W oknie dialogowym Obraz w polu Nazwa wyświetlana jest nazwa wybranego pliku. Można też wybrać poprzednio dołączony obraz. Kliknąć Przeglądaj, aby wybrać inny obraz.
Określić Informacje o pliku:
- Typ ścieżki: Określa sposób wyświetlenia ścieżki do obrazu.
  - Pełna: Pokazuje pełną ścieżkę do obrazu.
  - Brak: Pokazuje tylko nazwę pliku.
  - Względna: Pokazuje względną ścieżkę do obrazu. Jeżeli rysunek i obraz znajdują się w tym samym folderze, wyświetlana jest tylko nazwa pliku obrazu.
Określić Punkt wstawienia:
- Określ później: Pozwala określić punkt wstawienia w obszarze graficznym po zamknięciu okna dialogowego.
- X, Y, Z: Określa współrzędne X, Y i Z dla lokalizacji obrazu.
Określić parametr Skala:
- Określ później: Pozwala określić skalę w obszarze graficznym po zamknięciu okna dialogowego.
- Współczynnik skalowania: Określ skalę obrazu.
Określić parametr Obrót:
- Określ później: Pozwala określić kąt w obszarze graficznym po zamknięciu okna dialogowego.
- Kąt: Ustawia kąt obrotu dla obrazu.
Kliknąć OK.

Dostęp

Polecenie: AttachImage

Menu: Wstaw > Obraz odniesienia

Przycinanie odniesień obrazów

Można wyświetlić tylko część odniesień obrazu. Obraz jest przycinany na utworzonej lub określonej obwiedni.

Można utworzyć jedną obwiednię przycinania dla jednego odniesienia obrazu. Obwiednia przycinania może być polilinią, prostokątem lub wielokątem.

W przypadku wybrania obrazu, gdy aktywna jest wstążka, pojawi się karta kontekstowa Wybór obrazu. Na karcie kontekstowej są zgrupowane opcje i narzędzia do tworzenia i usuwania obwiedni przycinania.

Aby przyciąć odniesienia obrazów, używając wstążki kontekstowej:

Określić odniesienie obrazu, względem którego należy zastosować obwiednię przycinania.
Gdy wstążka jest aktywna, wyświetlana jest karta wstążki kontekstowej Wybór obrazu.
Na panelu Odniesienie kliknąć Przytnij i wybrać opcję z menu wysuwanego:
- Wieloboczna: Pozwala zdefiniować nieregularny kształt wieloboczny jako obwiednię przycinania poprzez określenie punktów.
- Prostokątna: Pozwala zdefiniować prostokątną obwiednię przycinania poprzez określenie dwóch przeciwległych punktów.
- Wybierz polilinię: Pozwala wybrać istniejącą polilinię, która ma służyć jako obwiednia przycinania. Segmenty łuku zostaną pozbawione krzywizny.
- Usuń: Usuwa obwiednię przycinania.

Aby przyciąć odniesienia obrazów, używając polecenia ClipImage:

Kliknąć Modyfikuj> Przytnij > Obraz (lub wpisać ClipImage).
Określić odniesienie obrazu, względem którego należy zastosować obwiednię przycinania.
Aby określić opcję:
- Utwórz obwiednię: Tworzy nową obwiednię przycinania. Jeżeli obwiednia przycinania już istnieje dla danego odniesienia obrazu, pojawi się monit o usunięcie starej obwiedni. Skonfigurować opcje:
  - Wieloboczna: Pozwala zdefiniować nieregularny kształt wieloboczny jako obwiednię przycinania poprzez określenie punktów.
  - Prostokątna: Pozwala zdefiniować prostokątną obwiednię przycinania poprzez określenie dwóch przeciwległych punktów.
  - Wybierz polilinię: Pozwala wybrać istniejącą polilinię, która ma służyć jako obwiednia przycinania. Segmenty łuku zostaną pozbawione krzywizny.
- Usuń: Usuwa obwiednię przycinania.
- Wył.: Wyłącza obwiednię przycinania w celu wyświetlenia odniesienia obrazu w całości. Obwiednia przycinania jest zachowywana, co umożliwia ponowne uaktywnienie.
- Wł.: Włącza obwiednię przycinania w celu wyświetlenia tylko fragmentu odniesienia obrazu wewnątrz obwiedni przycinania.

Dostęp

Polecenie: ClipImage

Menu: Modyfikuj > Przytnij > Obraz

Odłączanie odniesień do obrazów rastrowych

Polecenie OdlaczObraz (DetachImage) umożliwia odłączenie od aktualnego rysunku odniesień do plików graficznych, przyłączonych za pomocą funkcji DolaczObraz (AttachImage).

W celu odłączenia od aktualnego rysunku odniesienia w postaci obrazu rastrowego należy:

Wpisać w linii poleceń OdlaczObraz (DetachImage)
Wpisać nazwę pliku graficznego, który ma zostać odłączony.

Nazwy wszystkich odniesień przyłączonych do aktualnego rysunku widoczne są w palecie Odniesienia.

Uruchamianie komendy

Polecenie: OdlaczObraz (DetachImage)

Modyfikowanie właściwości wyświetlania obrazów

Można zmienić kilka właściwości, takich jak jasność, kontrast i zanikanie wyświetlanych obrazów dołączonych do rysunku. Wprowadzone zmiany nie wpływają na oryginalny plik obrazu i jego inne wystąpienia w rysunku.

Aby dostosować jasność, kontrast i zanikanie obrazu:

W obszarze graficznym określić obraz do zmodyfikowania.
Gdy wstążka jest aktywna, wyświetlana jest karta wstążki kontekstowej Wybór obrazu.
Na panelu Dostosuj określić wartości:
- Jaskrawość. Dostosować jasność, aby przyciemnić lub rozjaśnić obraz.
- Kontrast. Dostosowuje zanikanie i przezroczystość tła, aby elementy rysunku były widoczne nad obrazem.
- Zanikanie. Określa odniesienie obrazu, względem którego należy zastosować obwiednię przycinania.

Aby zmienić przezroczystość obrazu, należy:

W obszarze graficznym określić obraz do zmodyfikowania.
Gdy wstążka jest aktywna, wyświetlana jest karta wstążki kontekstowej Wybór obrazu.
W części Różne > Przezroczystość wybrać Tak lub Nie, aby zmienić obraz na przezroczysty lub nieprzezroczysty.

Dostęp

Polecenie: ClipImage

Menu: Modyfikuj > Przytnij > Obraz

Używanie plików PDF jako podkładów

Strony dokumentu PDF (Portable Document Format) można dołączać do rysunków jako podkładki.

Podczas dołączania pliku PDF jako podkładki oprogramowania łączy plik jako odniesienie do bieżącego rysunku.

Jeśli dołączany plik PDF ma strukturę warstwową, można sterować widocznością warstw.

W razie potrzeby można przypiąć podkładkę PDF, aby wyświetlać tylko część dokumentu PDF.

Nazwy podkładek PDF są wyszczególnione na palecie Odniesienia, co pozwala na zarządzanie nimi.

W przypadku wybrania podkładki PDF w obszarze graficznym i aktywowania wstążki pojawi się karta kontekstowa Podkładka PDF. Karta kontekstowa grupuje opcje i narzędzia umożliwiające przycinanie podkładki PDF oraz zmianę jej właściwości wyświetlania.

W tym rozdziale omówiono następujące zagadnienia:

Dołączanie plików PDF jako podkładów
Sterowanie widocznością warstw Podkładu PDF
Przycinanie Podkładów PDF
Odłączanie podkładek PDF
Ustawianie opcji podkładu PDF
Zarządzanie podkładkami PDF z palety odniesień

Dołączanie plików PDF jako podkładek

Użyć polecenia AttachPDF, aby dołączyć strony dokumentu PDF do rysunku.

Polecenie to łączy określony plik jako odniesienie do bieżącego rysunku.

Aby dołączyć pliki PDF jako podkłady:

Kliknąć Wstaw > Podkład PDF (lub wpisać AttachPDF).
Wpisać AttachPDF w wierszu polecenia.
W oknie dialogowym wybrać plik PDF do dołączenia i kliknąć Otwórz.
W oknie dialogowym wybrać plik PDF do dołączenia i kliknąć Dołącz.
W oknie dialogowym Dołącz odniesienie: Sekcja Nazwa w oknie dialogowym Podkładka PDF zawiera nazwę wybranego pliku lub pozwala wybrać poprzednio dołączony plik PDF. Kliknąć Przeglądaj, aby wybrać inny plik PDF.
W obszarze Informacje o pliku określić typ ścieżki:
- Pełna: Pokazuje pełną ścieżkę do pliku PDF.
- Brak: Pokazuje tylko nazwę pliku PDF.
- Względna: Pokazuje względną ścieżkę do pliku PDF. Jeżeli rysunek i plik PDF znajdują się w tym samym folderze, wyświetlana jest tylko nazwa pliku obrazu.
Jeśli plik PDF zawiera wiele stron, wybierz strony pliku PDF do wstawienia.
W obszarze Pozycja jako X, Y i Z wpisać wartości współrzędnych lub wybrać Określ później, aby określić punkt wstawienia na ekranie po zamknięciu okna dialogowego.
W obszarze Obrót, w pozycji Kąt, wpisać wartość lub kliknąć Wybierz później, aby ustawić kąt obrotu w obszarze graficznym podczas wstawiania.
W obszarze Skala wpisać współczynnik skalowania lub wybrać Określ później, aby określić skalowanie na ekranie po zamknięciu okna dialogowego.
Kliknąć OK.

Dostęp

Polecenie: AttachPDF

Menu: Wstaw > Podkład PDF

Wstążka: Wstaw > Odniesienie > Dołącz (wysuwany)

Paleta narzędzi: Rysuj > Dołącz PDF

Sterowanie widocznością warstw Podkładu PDF

Można określić widoczność warstw Podkładu PDF odniesienia, który znajduje się w danym rysunku.

Aby sterować widocznością warstw dołączonego pliku PDF:

W obszarze graficznym określ Podkład PDF.
Kliknąć Format > Warstwa PDF (lub wpisać LayersPDF).
Na wstążce kontekstowej, kliknąć Menedżer odniesień > Warstwy.
W oknie dialogowym zostanie lista wyświetlona lista Podkład PDF zawierająca nazwę wybranego podkładu PDF. Z listy można wybrać inny plik PDF dołączony wcześniej.
Na liście Warstwy włączyć warstwy pliku PDF, które mają zostać wyświetlone na rysunku.
Jeśli określony Podkład PDF nie jest podzielony według warstw, lista będzie pusta.
Kliknąć OK.

Dostęp

Polecenie: LayersPDF

Menu: Format > Warstwa PDF

Wstążka: Wstaw > Odniesienie > Menedżer warstw w podkładkach PDF

Przycinanie Podkładów PDF

Można wyświetlić tylko część Podkładu PDF. Element jest przycinany na utworzonej lub określonej obwiedni.

Można utworzyć jedną obwiednię przycinania dla jednego Podkładu PDF.

Aby przyciąć Podkłady PDF:

Określ Podkład PDF, względem którego chcesz zastosować obwiednię przycinania.
Kliknąć Modyfikuj > Przytnij > Podkład PDF (lub wpisać ClipPDF).
Na wstążce kontekstowej kliknąć Menedżer odniesień > Przytnij.
Aby określić opcję:
- Wł.: Włącza obwiednię przycinania w celu wyświetlenia tylko fragmentu Podkładu PDF wewnątrz obwiedni przycinania.
- Wył.: Wyłącza obwiednię przycinania w celu wyświetlenia Podkładu PDF w całości. Obwiednia przycinania jest zachowywana, co umożliwia ponowne uaktywnienie.
- Usuń: Usuwa obwiednię przycinania.
- Utwórz obwiednię: Tworzy nową obwiednię przycinania. Jeżeli obwiednia przycinania już istnieje dla danego Podkładu PDF, pojawi się monit o usunięcie starej obwiedni. Skonfigurować opcje:
  - Wybierz polilinię: Używa istniejącej polilinii jako obwiedni przycinania. Segmenty łuku zostaną pozbawione krzywizny.
  - Wieloboczna: Pozwala zdefiniować nieregularny kształt wieloboczny jako obwiednię przycinania poprzez określenie punktów.
  - Prostokątna: Pozwala zdefiniować prostokątną obwiednię przycinania poprzez określenie dwóch przeciwległych punktów.

Dostęp

Polecenie: ClipPDF

Menu: Modyfikuj > Przytnij > Podkład PDF

Wstążka: Wstaw > Odniesienie > Przytnij > Podkład PDF

Odłączanie podkładów PDF

Polecenie OdlaczPDF (DetachPDF) pozwala na odłączanie podkładów PDF przyłączonych do rysunku za pomocą polecenia DolaczPDF (AttachPDF).

W celu odłączenia podkładu PDF przyłączonego do aktualnego rysunku należy:

Wpisać w linii poleceń OdlaczPDF (DetachPDF)
Wpisać nazwę podkładu PDF, który ma zostać odłączony.

Nazwy wszystkich podkładów PDF przyłączonych do aktualnego rysunku można zobaczyć w palecie Odniesienia.

Uruchamianie komendy

Polecenie: OdlaczPDF (DetachPDF)

Ustawianie opcji podkładu PDF

Polecenie PDFUnderlayOptions służy do ustawiania dostępu przyciągania elementów do elementów podkłady PDF i sterowania widocznością ramki podkładów PDF.

Aby kontrolować dostęp EntitySnap do podkładów PDF, należy:

Wpisać PDFUnderlayOptions w wierszu polecenia.
Zdefiniować opcję Przyciąganie elementów.
Wybrać ustawienie Wł. lub Wył., aby odpowiednio włączyć/wyłączyć dostęp przyciągania elementów do podkładów DGN.

Aby sterować widocznością ramki podkładów PDF, należy:

Wpisać PDFUnderlayOptions w wierszu polecenia.
Zdefiniować opcję Ramka.
Wybrać ustawienie Wł. lub Wył., aby pokazać lub ukryć ramkę na obwiedni podkładu PDF w obszarze graficznym i na wydrukach.

Jeśli wstążka jest aktywna, wybierz podkładkę PDF w obszarze graficznym oraz widoczność ramki na karcie kontekstowej wstążki: kliknij Podkładka PDF > Menedżer odniesień > Tryb ramki podkładki PDF.

Dostęp

Polecenie: PDFUnderlayOptions

Zarządzanie podkładami PDF za pomocą palety 'Odniesienia'

Nazwy wszystkich podkładów PDF przyłączonych do aktualnego rysunku widoczne są w palecie Odniesienia. Funkcje dostępne w tej palecie narzędziowej umożliwiają zarządzanie podkładami PDF.

W celu zmiany ustawień podkładów PDF za pomocą palety 'Odniesienia' należy:

Korzystając z menu, wybrać Narzędzia > Menedżer odniesień
W palecie Odniesienia, nacisnąć prawy przycisk myszy na jednym z przyłączonych plików PDF, aby uzyskać dostęp do poniższych opcji:
- Otwórz: Otwiera plik PDF przyłączony do rysunku w postaci podkładu za pomocą aplikacji przypisanej w systemie operacyjnym do wyświetlania plików PDF.
- Dołącz: Otwiera okno dialogowe umożliwiające selektywny wybór kolejnych stron z przyłączonego wcześniej pliku PDF. Funkcja pozwala także na wyszukanie innego pliku PDF, oraz przyłączenie do rysunku w postaci podkładu.
- Usuń: Usuwa wybrany podkład z widoku aktualnego rysunku.
- Załaduj ponownie: Ładuje do widoku aktualnego rysunku usunięty wcześniej podkład. Podkład usunięty z widoku rysunku jest oznaczony wskaźnikiem .
- Odłącz: Odłącza wybrany podkład od aktualnego rysunku.
- Ścieżka: Określa sposób wyświetlania ścieżki do pliku podkładu:
  - Ustaw bezwzględną: Umożliwia zmianę ścieżki względnej na bezwzględną.
  - Ustaw względną: Umożliwia zmianę ścieżki bezwzględnej na względną.
  - Usuń ścieżkę: Usuwa zapisane ustawienia ścieżki do pliku podkładu. Z tej funkcji można korzystać tylko w sytuacji, gdy plik odniesienia znajduje się w tym samym folderze co aktualny rysunek.

Używanie plików DGN jako podkładów

Istnieje możliwość dołączania plików rysunków DGN (plików DesiGN) jako podkładów. Pliki są przyłączane jako odniesienia do bieżącego rysunku.

Pliki typu *.dgn pochodzą z programu MicroStation^® lub innego oprogramowania CAD.

W plikach DGN, rysunek można podzielić na modele projektowe, poszczególne obszary robocze z określoną geometrią konstrukcji. W przypadku dołączenia pliku DGN zawierającego wiele modeli projektowych odniesienie stanowi określony model.

Można określić widoczność warstw podkładki DGN, która jest odniesieniem pliku DGN w rysunku.

W przypadku wybrania podkładki DGN w obszarze graficznym i aktywowania wstążki pojawi się karta kontekstowa Podkładka DGN. Na karcie kontekstowej zgrupowane są opcje i narzędzia umożliwiające przycinanie i zmianę wyglądu podkładki DGN względem tła obszaru graficznego.

W tym rozdziale omówiono następujące zagadnienia:

ZAWARTOŚĆ

Dołączanie plików DGN jako podkładów
Sterowanie widocznością warstw podkładek DGN
Przycinanie podkładek DGN
Odłączanie podkładek DGN
Ustawianie opcji podkładki DGN
Dostosowywanie podkładów DGN
Zarządzanie podkładkami DGN z palety odniesień

Dołączanie plików DGN jako podkładów

Polecenie AttachDGN służy do dołączania pliku rysunku DGN (plik DesiGN) jako podkładki do rysunku.

Pliki typu *.dgn pochodzą z programu MicroStation® lub innego oprogramowania CAD.

Polecenie to łączy określony plik jako odniesienie do bieżącego rysunku.

W przypadku wybrania podkładki DGN w obszarze graficznym i aktywowania wstążki pojawi się karta kontekstowa Podkładka DGN. Można dostosować i przyciąć podkład DGN.

Aby dołączyć pliki DGN jako podkłady, należy:

Kliknąć Wstaw > Podkład DGN (lub wpisać ImportDGN).
W oknie dialogowym wybrać plik DGN do dołączenia i kliknąć Otwórz.
W oknie dialogowym Dołącz odniesienie: Sekcja Nazwa w oknie dialogowym Podkład DGN zawiera nazwę wybranego pliku lub pozwala wybrać poprzednio dołączony plik DGN. Kliknąć Przeglądaj, aby wybrać inny plik DGN.
W obszarze Informacje o pliku określić typ ścieżki:
- Pełna. Pokazuje pełną ścieżkę do pliku DGN.
- Brak. Pokazuje tylko nazwę pliku DGN.
- Względny. Pokazuje względną ścieżkę do pliku DGN. Jeżeli rysunek i plik DGN znajdują się w tym samym folderze, wyświetlana jest tylko nazwa pliku obrazu.
W oknie dialogowym Wybierz model projektu zaznaczyć jeden z modeli projektu, określony w pliku rysunku DGN.
W plikach DGN, rysunek można podzielić na modele projektowe, poszczególne obszary robocze z określoną geometrią konstrukcji.
W oknie dialogowym Jednostki konwersji określić, czy podczas konwersji jednostek jako podstawowe mają być używane jednostki nadrzędne czy jednostki podrzędne.
Jednostki nadrzędne i jednostki podrzędne odzwierciedlają relację między obowiązującymi jednostkami miar, takimi jak stopy i cale lub metry i milimetry. Jednostki podrzędne nie mogą być większe od jednostek nadrzędnych.

Jednostki miary zdefiniowane w pliku DGN są wyświetlane w tytule okna dialogowego w nawiasach.

Jeśli wystąpienie określonego pliku DGN odnosi się do rysunku, wybór jednostek jest niedostępny.
W obszarze Punkt wstawienia jako X, Y i Z wpisać wartości współrzędnych lub wybrać Określ później, aby określić punkt wstawienia na ekranie po zamknięciu okna dialogowego.
W obszarze Obróć, dla Kąta, wpisać wartość lub wybrać pozycję Określ później, aby ustawić kąt obrotu w obszarze grafiki podczas wstawiania.
W obszarze Skala wpisać współczynnik skalowania lub wybrać Określ później, aby określić skalowanie na ekranie po zamknięciu okna dialogowego.
Kliknąć OK.

Można przeciągnąć podkłady DGN bezpośrednio do rysunku. Istnieje możliwość podania w wierszu poleceń nazwy modelu projektu, punktu wstawienia, współczynnika skalowania oraz kąta obrotu.

Dostęp

Polecenie: AttachDGN

Menu: Wstaw > Podkład DGN

Sterowanie widocznością warstw podkładek DGN

Można określić widoczność warstw podkładki DGN, która jest odniesieniem pliku DGN w rysunku.

Aby sterować widocznością warstw podkładek DGN, należy:

W obszarze graficznym określić podkład DGN.
Kliknąć Format > Warstwa DGN (lub wpisać LayersDGN).
Na wstążce kontekstowej, kliknąć Menedżer odniesień > Warstwy.
W oknie dialogowym zostanie wyświetlona lista Podkład DGN zawierająca nazwę wybranego podkładu DGN. Z listy można wybrać inny plik DGN dołączony wcześniej.
Na liście Warstwy włączyć warstwy pliku DGN, które mają zostać wyświetlone na rysunku.
Jeśli określona podkładka DGN nie jest podzielona według warstw, lista będzie pusta.
Kliknąć OK.

Dostęp

Polecenie: LayersDGN

Menu: Formatuj > Warstwa DGN

Wstążka: Wstaw > Odniesienie > Menedżer warstw w podkładkach DGN

Przycinanie podkładek DGN

Można wyświetlić tylko część podkładki DGN. Element jest przycinany na utworzonej lub określonej obwiedni.

Można utworzyć jedną obwiednię przycinania dla jednej podkładki DGN.

Aby przyciąć podkładki DGN, należy:

Określić podkładkę DGN, względem którego zostanie zastosowana obwiednia przycinania.
Kliknąć Modyfikuj > Przytnij > Podkład DGN (lub wpisać ClipDGN).
Na wstążce kontekstowej kliknąć Menedżer odniesień > Przytnij.
Aby określić opcję:
- Wł.: Włącza obwiednię przycinania w celu wyświetlenia tylko fragmentu podkładu DGN wewnątrz obwiedni przycinania.
- Wył.: Wyłącza obwiednię przycinania w celu wyświetlenia podkładu DGN w całości. Obwiednia przycinania jest zachowywana, co umożliwia ponowne uaktywnienie.
- Usuń: Usuwa obwiednię przycinania.
- Utwórz obwiednię: Tworzy nową obwiednię przycinania. Jeżeli obwiednia przycinania już istnieje dla danego podkładu DGN, pojawi się monit o usunięcie starej obwiedni. Aby określić opcję:
  - Wybierz polilinię: Używa istniejącej polilinii jako obwiedni przycinania. Segmenty łuku zostaną pozbawione krzywizny.
  - Wieloboczna: Pozwala zdefiniować kształt wieloboczny jako obwiednię przycinania poprzez określenie punktów.
  - Prostokątna: Pozwala zdefiniować prostokątną obwiednię przycinania poprzez określenie dwóch przeciwległych punktów.

Dostęp

Polecenie: ClipDGN

Menu: Modyfikuj > Przytnij > Podkład DGN

Wstążka: Wstaw > Odniesienie > Przytnij > Podkład DGN

Odłączanie podkładów DGN

Polecenie OdlaczDGN (DetachDGN) pozwala na odłączanie podkładów DGN przyłączonych do rysunku za pomocą polecenia DolaczDGN (AttachDGN).

W celu odłączenia podkładu DGN przyłączonego do aktualnego rysunku należy:

Wpisać w linii poleceń OdlaczDGN (DetachDGN)
Wpisać nazwę podkładu DGN, który ma zostać odłączony.

Nazwy wszystkich podkładów DGN przyłączonych do aktualnego rysunku można zobaczyć w palecie Odniesienia.

Uruchamianie komendy

Polecenie: OdlaczDGN (DetachDGN)

Ustawianie opcji podkładki DGN

Polecenie DGNUnderlayOptions służy do ustawiania dostępu EntitySnap do elementów Podkładka DGN i sterowania widocznością ramki podkładek DGN.

Aby ustawić dostęp EntitySnap do podkładek DGN, należy:

Wpisać DGNUnderlayOptions w wierszu polecenia.
Zdefiniować opcję Przyciąganie elementów.
Wybrać ustawienie Wł. lub Wył., aby odpowiednio włączyć/wyłączyć dostęp EntitySnap do podkładów DGN.

Aby sterować widocznością ramki podkładów DGN, należy:

Wpisać DGNUnderlayOptions w wierszu polecenia.
Zdefiniować opcję Ramka.
Aby określić opcję:
- Pokaż: Pokazuje ramkę na obwiedni podkładów DGN w obszarze graficznym i na wydrukach.
- Ukryj: Ukrywa ramkę w obszarze graficznym i na wydrukach.
- Niedrukowane: Pokazuje ramkę w obszarze graficznym, ale ukrywa ją na wydrukach.

Jeśli wstążka jest aktywna, wybierz podkładkę DGN w obszarze graficznym oraz widoczność ramki na karcie kontekstowej wstążki: kliknij Podkładka DGN > Menedżer odniesień > Tryb ramki podkładki DGN.

Dostęp

Polecenie: DGNUnderlayOptions

Dostosowywanie podkładów DGN

Użyj polecenia AdjustDGN, aby dostosować wygląd podkładów DGN względem tła obszaru graficznego. Można dostosowywać wartości zanikania, kontrastu i monochromatyczności. Ustawienia nie wpływają na oryginalny plik. Ustawienia zostaną rozpoznane podczas drukowania rysunku.

Aby dostosować podkłady DGN, należy:

Wpisać AdjustDGN w wierszu polecenia.
Wybrać podkłady DGN w obszarze graficznym i nacisnąć klawisz Enter.
Skonfigurować opcje:
- Zanikanie. Określa wartość zanikania. Zakres wartości: od 0 (brak przezroczystości) do 100 (pełna przezroczystość).
- Kontrast. Określa wartość kontrastu. Zakres wartości: od 0 (brak kontrastu) do 100 (pełen kontrast).
- Monochromatyczność. Określa, czy podkład jest wyświetlany jako monochromatyczny czy z oryginalnymi kolorami.

Uwaga: Opcje zmiany wyglądu podkładu DGN na tle obszaru graficznego są dostępne na karcie kontekstowej wstążki Podkład DGN.

Jeżeli wstążka jest aktywna, można wybrać podkład DGN w obszarze graficznym i określić jego wygląd na tle obszaru graficznego, korzystając z karty kontekstowej wstążki Podkład DGN.

Dostęp

Polecenie: AdjustDGN

Zarządzanie podkładami DGN za pomocą palety 'Odniesienia'

Nazwy wszystkich podkładów DGN przyłączonych do aktualnego rysunku widoczne są w palecie Odniesienia. Funkcje dostępne w tej palecie narzędziowej umożliwiają zarządzanie podkładami DGN.

W celu zmiany ustawień podkładów DGN za pomocą palety 'Odniesienia' należy:

Korzystając z menu, wybrać Narzędzia > Menedżer odniesień
W palecie Odniesienia, nacisnąć prawy przycisk na jednym z przyłączonych plików DGN, aby uzyskać dostęp do poniższych opcji:
- Dołącz: Otwiera okno dialogowe umożliwiające selektywny wybór kolejnych modeli projektu z przyłączonego wcześniej pliku DGN. Funkcja pozwala także na wyszukanie innego pliku DGN, oraz przyłączenie do rysunku w postaci podkładu.
- Usuń: Usuwa wybrany podkład z widoku aktualnego rysunku.
- Załaduj ponownie: Ładuje do widoku aktualnego rysunku usunięty wcześniej podkład. Podkład usunięty z widoku rysunku jest oznaczony wskaźnikiem .
- Odłącz: Odłącza wybrany podkład od aktualnego rysunku.

Bezpośrednia edycja bloków oraz odniesień zewnętrznych

Funkcja bezpośredniej edycji w obszarze rysunku umożliwia edycję definicji komponentów, takich jak definicje bloków lub odniesień do zewnętrznych plików rysunkowych.

Zmodyfikowanie definicji komponentu powoduje automatyczne wprowadzenie zmian we wszystkich wstawieniach korzystających z tej samej definicji.

W niniejszej sekcji pomocy zostały omówione poniższe zagadnienia:

Edycja komponentów bezpośrednio w rysunku
Dodawanie i usuwanie elementów podczas edycji komponentu
Zmiana punktu bazowego w definicji bloku
Zapisywanie modyfikacji komponentu
Przerywanie edycji komponentu

Edytowanie komponentów na miejscu

Polecenie EditComponent służy do edytowania poszczególnych elementów w rysunkach lub blokach odniesienia, bezpośrednio w bieżącym rysunku, zmieniając definicję bloków lub odniesień.

Wszystkie wystąpienia modyfikowanych bloków i odniesień są aktualizowane w rysunku.

Wstawienia bloku i dołączone odniesienia zachowują się jak pojedyncze elementy w rysunkach. Są one nazywane komponentami. Komponenty można przenosić, kopiować, odbijać w lustrze, obracać lub skalować, lecz elementy składające się na komponent domyślnie nie są dostępne. Polecenie EditComponent rozpoczyna sesję edycji komponentu, zwaną także edytowaniem na miejscu. Podczas sesji edytowania komponentu można uzyskiwać dostęp i modyfikować poszczególne elementy bloków i odniesień. Można dodawać do komponentów lub usuwać z nich elementy.

Można również automatycznie dołączać wszystkie zagnieżdżone bloki w sesji edycji komponentu, lub określić zagnieżdżony blok do edytowania na miejscu.

Aby zakończyć sesję edycji komponentu, użyć polecenia SaveComponent lub CloseComponent.

Aby zmodyfikować definicję bloku, należy:

Kliknąć Modyfikuj > Komponent > Edytuj (lub wpisać EditComponent w wierszu poleceń).
W obszarze graficznym kliknąć blok lub odniesienie do edytowania.
Wybrać nazwę bloku lub odniesienia z listy w oknie dialogowym Edytuj komponent:
- Jeśli wybrano blok lub odniesienie, które nie zawiera dalszych bloków lub odniesień, lista zawiera tylko ten blok lub odniesienie.
- Jeśli wybrano blok, który zawiera inne bloki, lub odniesienie, które zawiera bloki lub inne odniesienia, zostanie wyświetlona lista hierarchiczna ukazująca zagnieżdżenie. Można również kontrolować sposób wybierania zagnieżdżonych bloków:
  - Automatycznie wybiera wszystkie zagnieżdżone elementy. Umożliwia określenie elementu zawartego w wybranym zagnieżdżonym bloku w drzewie. Sesja edycji komponentu rozpocznie się natychmiast.
  - Monit o wybranie zagnieżdżonych elementów. Umożliwia indywidualne wybranie zagnieżdżonego bloku w obszarze graficznym przed rozpoczęciem sesji edycji komponentu.
Uwaga: Polecenia EditComponent należy używać tylko z prostymi blokami. Otwarcie bloku niestandardowego powoduje usunięcie funkcji bloku niestandardowego z definicji.
W przypadku bloków zagnieżdżonych można kontrolować wybór elementów zagnieżdżonych w sesji edycji.
Aby powiększyć do wyobrażonej ramki ograniczającej, która otacza wybrany blok lub odniesienie, należy kliknąć Powiększ/pomniejsz granice przed kliknięciem Pokaż wybór lub OK.
Kliknąć Pokaż wybór, aby podświetlić blok lub odniesienie na rysunku przed rozpoczęciem edytowania.
Okno dialogowe zniknie do czasu kliknięcia w obszarze graficznym lub naciśnięcia klawisza Esc w celu powrotu do okna dialogowego.
Kliknąć OK, aby rozpocząć edycję wybranego bloku lub odniesienia na miejscu.
Rysunek będzie przyciemniony, z wyjątkiem elementów, które definiują blok lub odniesienie.
Zmodyfikować geometrię lub definicję bloku lub odniesienia przy użyciu poleceń i narzędzi modyfikacji.
Użyć polecenia ChangeElements, aby dodać lub usunąć elementy w definicji bloku lub odniesieniu.
Wpisać SaveComponent, aby zaakceptować zmiany w komponencie
– lub –

Wpisać CloseComponent, aby otworzyć okno dialogowe Komponent, aby zapisać lub odrzucić zmiany.

Aby zmodyfikować hierarchię zagnieżdżonych bloków, należy:

Kliknąć Modyfikuj > Komponent > Edytuj (lub wpisać EditComponent).
W obszarze graficznym kliknąć blok zawierający inne bloki.
Wybrać blok niestandardowy z listy w oknie dialogowym Edytuj komponent.
Kliknąć Przenieś w górę, aby przenieść zagnieżdżony blok o jeden poziom wyżej i powtórzyć tę czynność według potrzeb.
Kliknąć Przywróć, aby przywrócić pierwotną pozycję przeniesionego bloku.
Kliknąć OK.
Wpisać SaveComponent, aby zaakceptować zmiany w komponencie
– lub –

Wpisać CloseComponent, aby otworzyć okno dialogowe Komponent, aby zapisać lub odrzucić zmiany.

Nie można modyfikować hierarchii zagnieżdżonych bloków w odniesieniach.

Dostęp

Polecenie: EditComponent

Menu: Modyfikuj > Komponent > Edytuj

Dodawanie i usuwanie elementów podczas edycji komponentu

Polecenie ZamienElementy (ChangeElements) służy do dodawania oraz usuwania elementów z definicji komponentów (bloków oraz odniesień zewnętrznych).

Mianem elementów określane są wszystkie obiekty wchodzące w skład definicji edytowanych komponentów. Przykładem elementów mogą być linie, łuki, okręgi, lub też inne komponenty.

W celu dodania lub usunięcia elementów podczas edycji komponentu należy:

Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Edytuj albo wpisać w linii poleceń EdycjaKomponentu (EditComponent)
Wskazać w obszarze graficznym blok lub odniesienie zewnętrzne przeznaczone do edycji.
W oknie dialogowym Edycja komponentu, wskazać blok lub odniesienie zewnętrzne przeznaczone do edycji, a następnie nacisnąć OK.
Wszystkie elementy, które nie mogą być edytowane w tym trybie, zostają przygaszone.
Narysować lub wstawić elementy, które mają zostać dodane do definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego.
Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Dodaj elementy albo wpisać w linii poleceń ZamienElementy (ChangeElements), a następnie wybrać opcję Dodaj.
Wybrać elementy, które mają być dodane do definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego.
Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Zapisz i zamknij albo wpisać w linii poleceń ZapiszKomponent (SaveComponent)
Dodane elementy pojawiają się we wszystkich blokach lub odniesieniach umieszczonych w rysunku, powiązanych ze zmodyfikowanymi komponentami.

W celu usunięcia elementów podczas edycji komponentu należy:

Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Edytuj albo wpisać w linii poleceń EdycjaKomponentu (EditComponent)
Wskazać w obszarze graficznym blok lub odniesienie zewnętrzne przeznaczone do edycji.
W oknie dialogowym Edycja komponentu, wskazać blok lub odniesienie zewnętrzne przeznaczone do edycji, a następnie nacisnąć OK.
Wszystkie elementy, które nie mogą być edytowane w tym trybie, zostają przygaszone.
Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Usuń elementy albo wpisać w linii poleceń ZamienElementy (ChangeElements), a następnie wybrać opcję Usuń.
Wybrać elementy, które mają być usunięte z definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego.
Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Zapisz i zamknij albo wpisać w linii poleceń ZapiszKomponent (SaveComponent)
Usunięte elementy przestają być widoczne we wszystkich blokach lub odniesieniach umieszczonych w rysunku, powiązanych ze zmodyfikowanymi komponentami.

Uruchamianie komendy

Polecenie: ZamienElementy (ChangeElements)

Menu: Modyfikacja > Komponent > Dodaj elementy oraz Modyfikacja > Komponent > Usuń elementy

Zmiana punktu bazowego w definicji bloku

Polecenie PunktBazowyEdycja (EditBasePoint) umożliwia zmianę położenia punktu bazowego w definicji bloku.

Modyfikacja punktu bazowego jest wprowadzana w trybie edycji komponentu, uruchamianym za pomocą polecenia EdycjaKomponentu (EditComponent).

W celu zamiany punktu bazowego w definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego należy:

Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Edytuj albo wpisać w linii poleceń EdycjaKomponentu (EditComponent), aby uruchomić tryb edycji komponentów.
W oknie dialogowym Edycja komponentu, wskazać blok przeznaczony do edycji, a następnie nacisnąć OK.
Uwaga: Nie można zmieniać punktu bazowego bloku zagnieżdżonego w odniesieniu zewnętrznym.
Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Edycja punktu wstawienia albo wpisać w linii poleceń PunktBazowyEdycja (EditBasePoint)
Pomiędzy wskaźnikiem a obecnym punktem bazowym bloku pojawia się linia pokazująca zmianę lokalizacji.
Określić położenie nowego punktu bazowego.
Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Zapisz i zamknij albo wpisać w linii poleceń ZapiszKomponent (SaveComponent), aby zaakceptować wprowadzoną zmianę, oraz zakończyć tryb edycji komponentu.

Polecenie ZamknijKomponent (CloseComponent), w odróżnieniu od funkcji ZapiszKomponent (SaveComponent), pozwala na określenie, czy wprowadzone modyfikacje mają być zapisane podczas wychodzenia z trybu edycji komponentu, czy też nie.

Uruchamianie komendy

Polecenie: PunktBazowyEdycja (EditBasePoint)

Menu: Modyfikacja > Komponent > Edycja punktu wstawienia

Zapisywanie zmian po edycji komponentu

Polecenie ZapiszKomponent (SaveComponent) umożliwia zakończenie edycji komponentu prowadzonej bezpośrednio w rysunku, oraz automatyczne zapisanie wprowadzonych modyfikacji. Bezpośrednia edycja definicji bloków oraz odniesień zewnętrznych jest uruchamiana za pomocą polecenia EdycjaKomponentu (EditComponent).

W celu zakończenia edycji definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego z zapisaniem zmian należy:

Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Zapisz i zamknij albo wpisać w linii poleceń ZapiszKomponent (SaveComponent)
Tryb edycji komponentu zostaje zakończony, a wszystkie zmiany, wprowadzone w definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego, zostają zachowane.

Wszystkie bloki oraz odniesienia znajdujące się w rysunku, posiadające powiązane ze zmodyfikowanymi komponentami, zostają autoamtycznie zaktualizowane.

Polecenie ZamknijKomponent (CloseComponent) umożliwia przerwanie edycji komponentu, z możliwością określenia, czy wprowadzone zmiany mają zostać zapisane, czy też odrzucone.

Uruchamianie komendy

Polecenie: ZapiszKomponent (SaveComponent)

Menu: Modyfikacja > Komponent > Zapisz i zamknij

Przerywanie edycji komponentu

Polecenie ZamknijKomponent (CloseComponent) umożliwia przerwanie edycji definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego, prowadzonej bezpośrednio w rysunku, zapoczątkowanej za pomocą funkcji EdycjaKomponentu (EditComponent).

W celu zakończenia edycji definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego należy:

Kliknąć Modyfikacja > Komponent > Zamknij albo wpisać w linii poleceń ZamknijKomponent (CloseComponent)
W oknie dialogowym Komponent, nacisnąć przycisk Zapisz, aby zachować zmiany wprowadzone w definicji bloku lub odniesienia zewnętrznego

– lub –

Nacisnąć przycisk Odrzuć, aby zakończyć edycję komponentu bez zapisywania zmian.

Polecenie ZapiszKomponent (SaveComponent) umożliwia zakończenie edycji komponentu oraz automatyczne zapisanie wprowadzonych modyfikacji.

Uruchamianie komendy

Polecenie: ZamknijKomponent (CloseComponent)

Menu: Modyfikacja > Komponent > Zamknij

Updated on 14 lutego, 2024

Was this article helpful?

Yes No

Wstęp

Definiowanie i wstawianie bloków

Definiowanie bloków

Wstawianie bloków

Wstawianie bloku w szyku prostokątnym

Zmiana punktu bazowego bloku

Zapisywanie bloków w postaci plików rysunkowych

Korzystanie z atrybutów bloku

Definiowanie atrybutów bloku

Edycja definicji atrybutów bloku

Edycja wartości atrybutów bloku

Rozszerzona edycja atrybutów bloku

Edycja wartości atrybutów bloku bezpośrednio w rysunku

Formatowanie wielowierszowego atrybutu bloku

Wyświetlanie atrybutów bloku

Aktualizacja atrybutów bloku

Kontrola ustawień i właściwości atrybutów bloku

Odczytywanie atrybutów bloku oraz zapisywanie do plików tekstowych

Tworzenie plików szablonu do zapisu atrybutów bloku

Składnia pliku szablonu

Tabela: Nazwy odczytywanych pól

Przykład

Odczytywanie atrybutów bloku oraz zapisywanie do plików tekstowych

Tworzenie plików szablonu do zapisu atrybutów bloku

Składnia pliku szablonu

Tabela: Nazwy odczytywanych pól

Przykład

Eksport wartości atrybutów bloku

Eksport wartości atrybutów wraz z położeniem bloku

Praca z grupami elementów

Szybkie grupowanie elementów

Rozbijanie grup elementów

Edycja grup elementów

Tworzenie i zarządzanie grupami elementów

Ustawianie trybu wyświetlania zaznaczanych grup elementów

Praca z obrazami i rysunkami odniesienia

Tworzenie odniesień do rysunków — podstawy

Różnice pomiędzy tworzeniem odniesień i wstawieniami bloku

Zależne nazwy symboli

Aktualizowanie odniesień z bieżącego rysunku

Usuwanie odniesień z bieżącego rysunku

Korzystanie z palety 'Odniesienia'

Przyłączanie i aktualizacja odniesień do rysunków zewnętrznych

Zarządzanie odniesieniami do plików zewnętrznych

Ukrywanie palety 'Odniesienia'

Dołączanie rysunków jako odniesień

Przycinanie odniesień i bloków

Otwieranie rysunków odniesienia

Odłączanie odniesień do rysunków zewnętrznych

Praca z plikami obrazów

Dołączanie plików obrazów jako odniesień

Przycinanie odniesień obrazów

Odłączanie odniesień do obrazów rastrowych

Modyfikowanie właściwości wyświetlania obrazów

Używanie plików PDF jako podkładów

Dołączanie plików PDF jako podkładek

Sterowanie widocznością warstw Podkładu PDF

Przycinanie Podkładów PDF

Odłączanie podkładów PDF

Ustawianie opcji podkładu PDF

Zarządzanie podkładami PDF za pomocą palety 'Odniesienia'

Używanie plików DGN jako podkładów

Dołączanie plików DGN jako podkładów

Sterowanie widocznością warstw podkładek DGN

Przycinanie podkładek DGN

Odłączanie podkładów DGN

Ustawianie opcji podkładki DGN

Dostosowywanie podkładów DGN

Zarządzanie podkładami DGN za pomocą palety 'Odniesienia'

Bezpośrednia edycja bloków oraz odniesień zewnętrznych

Edytowanie komponentów na miejscu

Dodawanie i usuwanie elementów podczas edycji komponentu

Zmiana punktu bazowego w definicji bloku

Zapisywanie zmian po edycji komponentu

Przerywanie edycji komponentu

Related Articles