1. Home
  2. Knowledge Base
  3. FLUID DESK BIM 2025 (PL)
  4. 06. Przeglądanie aktualnego rysunku
Searching...

06. Przeglądanie aktualnego rysunku

Zawartość
06. Przeglądanie aktualnego rysunku

Wstęp

W niniejszej sekcji pomocy zostały omówione funkcje służące do kontrolowania widoczności elementów projektu w obszarze graficznym oraz oknach widoku programu.

Obszar graficzny jest przestrzenią projektu, w której można rysować oraz umieszczać nowe obiekty.

Okno widoku jest częścią obszaru graficznego wyświetlaną na ekranie komputera.

Zakres tematów omawianych w niniejszym rozdziale:

Odświeżanie widoku rzutni oraz aktualizacja rysunku

W trakcie wykonywania funkcji edycyjnych, ekran graficzny programu jest odświeżany na bieżąco, zazwyczaj po wykonaniu każdej zmiany w geometrii obiektów. Zdarza się jednak czasem, że po przeprowadzeniu edycji, na ekranie pozostają widoczne fragmenty edytowanych elementów. Polecenie Odswiez (Refresh) pozwala na usunięcie z ekranu znaczników punktów oraz wszystkich zbędnych pozostałości modyfikowanych obiektów geometrycznych.

Funkcje Aktualizuj (Rebuild) oraz AktualizujWszystko (RebuildAll) uruchamiają proces optymalizacji oraz przebudowy bazy danych rysunku, umożliwiający sprawniejsze wyświetlanie oraz selekcję obiektów.

W niniejszej sekcji pomocy zostały omówione następujące zagadnienia:

Odświeżanie aktywnej rzutni

Polecenie Odswiez (Refresh) służy do odświeżania widoku w aktywnej rzutni rysunku. Z ekranu zostają usunięte znaczniki punktów oraz wszystkie zbędne pozostałości modyfikowanych obiektów geometrycznych.

Funkcja może być uruchamiana w trybie transparentnym.

Odświeżanie widoku nie powoduje optymalizacji bazy danych rysunku, usprawniającej wyświetlanie oraz selekcję obiektów. W celu przebudowy bazy rysunku należy użyć polecenia Aktualizuj (Rebuild).

Uruchamianie komendy

Polecenie: Odswiez (Refresh)

Odświeżanie widoku we wszystkich rzutniach

Polecenie OdswiezWszystko (RefreshAll) służy do odświeżania widoku we wszystkich rzutniach rysunku. Z ekranu zostają usunięte znaczniki punktów oraz wszystkie zbędne pozostałości modyfikowanych obiektów geometrycznych.

Funkcja może być uruchamiana w trybie transparentnym.

Odświeżanie widoku nie powoduje optymalizacji bazy danych rysunku, usprawniającej wyświetlanie oraz selekcję obiektów. W celu przebudowy bazy rysunku należy użyć polecenia Aktualizuj (Rebuild) albo AktualizujWszystko (RebuildAll).

Uruchamianie komendy

Polecenie: OdswiezWszystko (RefreshAll)

Menu: Widok > Odśwież wszystko

Aktualizacja rysunku oraz odświeżanie aktywnej rzutni

Polecenie Aktualizuj (Rebuild) służy do aktualizacji bazy danych rysunku oraz odświeżania widoku w aktywnej rzutni.

Aktualizacja rysunku obejmuje:

  • Optymalizację oraz przebudowę bazy danych rysunku, w celu usprawnienia wyświetlania oraz selekcji obiektów.
  • Przeliczenie współrzędnych wszystkich obiektów znajdujących się w bieżącej rzutni.
  • Odświeżenie widoku w bieżącej rzutni.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Widok > Aktualizuj

Menu: Widok > Aktualizuj

Aktualizacja rysunku oraz odświeżanie wszystkich rzutni

Polecenie AktualizujWszystko (RebuildAll) służy do aktualizacji bazy danych rysunku oraz odświeżania widoków we wszystkich rzutniach.

Aktualizacja rysunku obejmuje:

  • Optymalizację oraz przebudowę bazy danych rysunku, w celu usprawnienia wyświetlania oraz selekcji obiektów.
  • Przeliczenie współrzędnych wszystkich obiektów znajdujących się we wszystkich rzutniach.
  • Odświeżenie widoków we wszystkich rzutniach.

Uruchamianie komendy

Polecenie: AktualizujWszystko (RebuildAll)

Menu: Widok > Aktualizuj wszystko

Automatyczna aktualizacja rysunku

Polecenie AktualizujAutomatycznie (AutoRebuild) służy do włączania oraz wyłączania trybu automatycznej aktualizacji rysunku.

W przypadku, gdy funkcja jest włączona, aktualizacja rysunku odbywa się na bieżąco, kiedy tylko pojawi się taka potrzeba.

Jeśli funkcja zostanie wyłączona, aktualizacja rysunku jest wykonywana po uruchomieniu polecenia Aktualizuj (Rebuild) lub AktualizujWszystko (RebuildAll), albo po włączeniu trybu automatycznej aktualizacji. W przypadku, gdy przeprowadzenie aktualizacji jest nieuniknione (np. po rozmrożeniu warstw), rysunek zostaje zaktualizowany automatycznie, bez względu na ustawienia funkcji 'Aktualizuj’. W pozostałych przypadkach, gdy aktualizacja mogłaby okazać się wskazana, na ekranie pojawia się zapytanie z prośbą o potwierdzenie wykonania tej operacji.

Funkcja może być uruchamiana w trybie transparentnym.

  Wyłączenie trybu automatycznej aktualizacji pozwala na zaoszczędzenie czasu podczas pracy z dużymi projektami.

Uruchamianie komendy

Polecenie: AktualizujAutomatycznie (AutoRebuild)

Przesuwanie oraz powiększanie widoku

Funkcje przesuwania oraz powiększania i pomniejszania widoku rysunku, należą do grupy podstawowych narzędzi programu, najczęściej wykorzystywanych podczas projektowania.

  • Przesuwanie umożliwia przemieszczanie widocznego fragmentu rysunku bez zmiany powiększenia widoku (przybliżenia).
  • Powiększanie lub pomniejszanie umożliwia zmianę powiększenia aktualnego widoku. Funkcje powiększania/pomniejszania powodują przybliżanie lub oddalanie widocznego fragmentu rysunku.

W grupie narzędzi służących do zmiany aktualnego widoku, znajdują się dwa bardzo poręczne polecenia działające w trybie dynamicznym: Przesuń – Dynamicznie oraz Powiększ / Pomniejsz – Dynamicznie. Zazwyczaj są to najczęściej wykorzystywane funkcje służące do modyfikowania widoku rysunku podczas projektowania.

Przesuwanie widoku rysunku

Polecenia służące do przesuwania widoku rysunku umożliwiają zmianę widocznego fragmentu projektu przez przesunięcie rysunku w określonym kierunku. Funkcje z tej grupy nie wpływają w żaden sposób na powiększenie oraz rzeczywiste położenie obiektów rysunkowych.

Przesuwanie widoku pozwala na wyświetlanie elementów rysunku znajdujących się do tej pory poza zakresem aktualnego widoku. W trakcie wykonywania operacji przesuwania widoku, skala widoku nie ulega zmianie, jak to ma miejsce w przypadku powiększania lub pomniejszania widoku.

  • Polecenie Przesuń – Dynamicznie służy do dynamicznego przesuwania widoku rysunku w czasie rzeczywistym za pomocą wskaźnika.
  • Zastosowanie funkcji Przesuń – Od punktu umożliwia określenie dwóch punktów definiujących wielkość oraz kierunek przesunięcia aktualnego widoku.
  • Dostępne są również polecenia Przesuń – Góra, Przesuń – Dół, Przesuń – Lewa, oraz Przesuń – Prawa, przesuwające aktualny widok o zadaną odległość w wybranym kierunku podstawowym. W przypadku stosowania tych funkcji należy zwrócić uwagę, że wybierany kierunek przesunięcia określa przemieszczenie ramki widoku (punktu patrzenia), a nie fragmentu rysunku (sceny).

Polecenia służące do przesuwania widoku rysunku mogą być stosowane w trybie transparentnym.

Dynamiczne przesuwanie widoku

Polecenie ’Przesun’ (Pan) służy do przesuwania aktualnego widoku rysunku w czasie rzeczywistym, bez zmiany powiększenia widoku.

W celu uaktywnienia dynamicznego przesuwania widoku należy:

  1. Nacisnąć prawy klawisz myszy, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Przesuń.

    Wskaźnik zmienia swój wygląd na

  2. Umieścić wskaźnik w dowolnym miejscu rysunku.
  3. Przycisnąć oraz przytrzymać lewy klawisz myszy, a następnie przesunąć rysunek w wymaganym kierunku.

W celu zakończenia dynamicznego przesuwania widoku należy:

  • Nacisnąć Enter, klawisz spacji, albo Esc.

    – lub –

  • Zwolnić lewy klawisz myszy, kliknąć prawy klawisz, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Zakończ.

  Dynamiczne przesuwanie widoku może być używane w trybie transparentnym.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Przesun (Pan)

Menu: Widok > Przesuń > Dynamicznie

Kółko myszy: Przesuwanie myszy z wciśniętym kółkiem powoduje przesuwanie w czasie rzeczywistym

Przesuwanie widoku przez wskazanie punktów

Polecenie -Przesuń (-Pan) służy do przesuwania aktualnego widoku rysunku w dowolnym kierunku określonym przez wektor przesunięcia. Wielkość widoku (powiększenie) nie ulega zmianie.

Przesunięcie jest określane za pomocą dwóch punktów. Wybrane punkty definiują wektor wyznaczający kierunek oraz odległość przesunięcia.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Przesun (-Pan)

Menu: Widok > Przesuń > Od punktu

Przesuwanie widoku w górę

Podczas przesuwania w górę, widoczny fragment rysunku przemieszcza się w górę.

Uruchamianie komendy

Polecenie: PrzesunWGore (PanUp)

Menu: Widok > Przesuń > Góra

Przesuwanie widoku w dół

Podczas przesuwania w dół, widoczny fragment rysunku przemieszcza się w dół.

Uruchamianie komendy

Polecenie: PrzesunWDol (PanDown)

Menu: Widok > Przesuń > Dół

Przesuwanie widoku w lewo

Podczas przesuwania w lewo, widoczny fragment rysunku przemieszcza się w lewo.

Uruchamianie komendy

Polecenie: PrzesunWLewo (PanLeft)

Menu: Widok > Przesuń > Lewa

Przesuwanie widoku w prawo

Podczas przesuwania w prawo, widoczny fragment rysunku przemieszcza się w prawo.

Uruchamianie komendy

Polecenie: PrzesunWPrawo (PanRight)

Menu: Widok > Przesuń > Prawa

Powiększanie i pomniejszanie widoku rysunku

Polecenia służące do przybliżania oraz oddalania obiektów rysunkowych widocznych w oknie graficznym programu, bazują na zwiększaniu oraz zmniejszaniu wartości współczynnika powiększenia stosowanego w aktualnym widoku. Operacje powiększania i pomniejszania widoku nie wpływają w żaden sposób na zmianę rzeczywistych wymiarów powiększanych lub pomniejszanych obiektów, ani na zmianę ich relacji w stosunku do innych elementów rysunku.

Prezentowane poniżej funkcje służące do modyfikacji wielkości i zakresu wyświetlanego fragmentu rysunku zostały zgrupowane w menu programu Widok, oraz w pasku narzędziowym 'Powiększ/Pomniejsz’:

  • Powiększ/Pomniejsz – Dynamicznie : Powiększa lub pomniejsza widok rysunku w czasie rzeczywistym przez przesuwanie wskaźnika w górę lub w dół
  • Powiększ/Pomniejsz – Środek : Dopasowuje widok do wskazanego punktu środkowego, z zachowaniem aktualnej wysokości widoku, lub z zastosowaniem wprowadzonego współczynnika powiększenia
  • Powiększ/Pomniejsz – Współczynnik : Powiększa lub pomniejsza widok rysunku przez wprowadzenie współczynnika powiększenia
  • Powiększ/Pomniejsz – Poprzedni : Przywraca poprzedni widok rysunku
  • Powiększ/Pomniejsz – Zaznaczone : Dopasowuje widok rysunku przez wskazanie lewego dolnego narożnika widoku, oraz określenie wysokości widoku
  • Powiększ/Pomniejsz – Okno : Dopasowuje widok do fragmentu rysunku zaznaczonego oknem prostokątnym
  • Powiększ : Zwiększa przybliżenie widoku z zastosowaniem predefiniowanego współczynnika
  • Pomniejsz : Zmniejsza przybliżenie widoku z zastosowaniem predefiniowanego współczynnika
  • Powiększ/Pomniejsz – Granice : Dopasowuje widok w taki sposób, aby obejmował obszar określony przez granice rysunku, oraz wszystkie elementy rysunku (jeśli wykraczają poza zdefiniowane granice)
  • Powiększ/Pomniejsz – Dopasuj : Dopasowuje widok w taki sposób, aby pokazywał wszystkie elementy rysunku w największym możliwym rozmiarze

Korzystanie z funkcji powiększania widoku w trybie transparentnym

Polecenia służące do zmiany widoku rysunku mogą być używane w trakcie wykonywania innych poleceń. Można na przykład uruchomić polecenie PowiekszDopasuj (ZoomFit) w trakcie rysowania linii:

: LINIA
Określ punkt początkowy» <P1>
Określ następny punkt» <P2>
Określ następny punkt» ’PowiekszDopasuj
Powrót do rysowania linii.
Określ następny punkt» <P3>
Określ następny punkt» <P4>
…

Dynamiczne powiększanie oraz pomniejszanie widoku

Polecenie PowiekszDynamicznie (ZoomDynamic) służy do powiększania lub pomniejszania aktualnego widoku rysunku w czasie rzeczywistym.

W celu uaktywnienia dynamicznego powiększania / pomniejszania widoku należy:

  1. Nacisnąć prawy klawisz myszy, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Powiększ / Pomniejsz, lub wybrać z menu powiększania Powiększ dynamicznie . Opcjonalnie kliknąć Widok > Powiększ / Pomniejsz > Dynamicznie, albo wpisać w linii poleceń PowiekszDynamicznie (ZoomDynamic)

    Wskaźnik zmienia swój wygląd na

  2. Przycisnąć lewy klawisz myszy, a następnie przesuwać wskaźnik w górę lub w dół:
    • Przesunięcie w górę powoduje powiększenie.
    • Przesunięcie w dół powoduje pomniejszenie.

W celu zakończenia dynamicznego powiększania / pomniejszania widoku należy:

  • Nacisnąć Enter, albo klawisz Esc.

    – lub –

  • Kliknąć prawy klawisz myszy, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Zakończ.

Dynamiczne powiększanie oraz pomniejszanie widoku może być używane w trybie transparentnym.

Uruchamianie komendy

Polecenie: PowiekszDynamicznie (ZoomDynamic)

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz > Dynamicznie

Kółko myszy: Obracanie kółka myszy powoduje pomniejszanie lub powiększanie widoku

Powiększanie oraz pomniejszanie widoku rysunku

Polecenie Powieksz_Pomniejsz (Zoom) służy do zmiany współczynnika powiększenia dla widocznego fragmentu rysunku. Funkcja posiada kilka dostępnych opcji:

  • Granice: Dopasowuje widok do obszaru obejmującego granice rysunku oraz wszystkie obiekty rysunkowe.
  • Centrum: Określa widok na podstawie wybranego punktu centralnego, oraz wysokości widoku lub współczynnika powiększenia.
  • Dynamiczny: Umożliwia płynne powiększanie oraz pomniejszanie widoku w ramach jednego polecenia.
  • Dopasowanie: Ustawia widok o maksymalnym powiększeniu, obejmującym wszystkie obiekty rysunku, ale nie uwzględniającym granic rysunku.
  • Lewa: Określa widok na podstawie lewego dolnego narożnika, oraz wysokości widoku lub współczynnika powiększenia.
  • Poprzedni: Umożliwia cofnięcie ostatnio wykonanego powiększenia lub pomniejszenia widoku.
  • Zaznaczone: Ustawia widok o maksymalnym powiększeniu, obejmującym wszystkie obiekty rysunkowe zaznaczone w danej chwili.
  • Współczynnik: Określa widok na podstawie podanego współczynnika powiększenia.
  • Okno: Ustawia widok o maksymalnym powiększeniu, obejmującym obiekty rysunku zaznaczone oknem wyboru.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Powiększanie oraz pomniejszanie widoku rysunku

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz

Dopasowanie widoku do wszystkich obiektów

Polecenie PowiekszDopasuj (ZoomFit) umożliwia pokazanie na ekranie wszystkich elementów rysunku w największym możliwym rozmiarze.

Inaczej niż w przypadku polecenia PowiekszGranice (Zoom Bounds), funkcja PowiekszDopasuj (ZoomFit) nie uwzględnia granic rysunku.

Funkcja 'PowiekszDopasuj’ (ZoomFit) uwzględnia obiekty znajdujące się na niewidocznych warstwach, ale ignoruje obiekty na warstwach zamrożonych.

Punkty pochodzące ze zmodyfikowanych lub usuniętych elementów, znajdujące się nadal w bazie obiektów rysunkowych, mogą wpływać na działanie funkcji i końcowy rezultat. Tego typu punkty są usuwane podczas aktualizacji rysunku. Dlatego, przed użyciem PowiekszDopasuj (ZoomFit), zalecane jest uruchomienie polecenia Aktualizacja (Rebuild).

W celu dopasowania widoku do wszystkich obiektów należy:

  • Korzystając z menu, wybrać Widok > Powiększ / Pomniejsz > Dopasuj, albo wpisać PowiekszDopasuj (ZoomFit)

Uruchamianie komendy

Polecenie: PowiekszDopasuj (ZoomFit)

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz > Dopasuj

Dopasowanie widoku do granic rysunku

Polecenie PowiekszGranice (ZoomBounds) pozwala na dopasowanie widoku do obszaru obejmującego granice rysunku oraz wszystkie obiekty rysunkowe.

Jeśli obiekty rysunkowe nie wykraczają poza granice rysunku, to widok jest dopasowywany do granic rysunku. Jeśli obiekty wykraczają poza granice rysunku, to widok zostaje rozszerzony tak, aby pokazać połączony zakres obiektów oraz granic rysunku.

W przestrzeni 3D, polecenie 'PowiekszGranice’ działa tak samo jak funkcja PowiekszDopasuj (ZoomFit).

W celu dopasowania widoku do granic należy:

  • Wybrać z menu Widok > Powiększ / Pomniejsz > Granice.

  Polecenie PowiekszGranice (ZoomBounds) nie może być używane w trybie transparentnym, ponieważ po jego wykonaniu zawsze wymagana jest aktualizacja rysunku.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Powieksz_Pomniejsz (Zoom), opcja Granice

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz > Granice

Przywracanie poprzedniego widoku

Polecenie PowiekszPoprzedni (Zoom Previous) pozwala na cofnięcie zmian powiększania lub pomniejszania widoku rysunku. Funkcja umożliwia przywracanie 10 poprzednich widoków.

W celu przywrócenia poprzedniego widoku należy:

  • Korzystając z menu, wybrać Widok > Powiększ / Pomniejsz > Poprzedni, albo wpisać PowiekszPoprzedni (ZoomBack)

Uruchamianie komendy

Polecenie: PowiekszPoprzedni (ZoomBack)

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz > Poprzedni

Powiększanie widoku za pomocą okna

Polecenie PowiekszOkno (ZoomWindow) pozwala na wyświetlenie na całym ekranie fragmentu rysunku zaznaczonego oknem prostokątnym.

W celu powiększenia widoku za pomocą okna należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Powiększ/Pomniejsz > Okno, albo wpisać PowiekszOkno (ZoomWindow)
  2. Określić w obszarze graficznym pierwszy narożnik okna.
  3. Określić przeciwny narożnik okna.

    Środek okna wyznacza punkt centralny nowego widoku, a zaznaczony fragment rysunku zostaje powiększony i dopasowany do całej powierzchni obszaru graficznego.

Uruchamianie komendy

Polecenie: PowiekszOkno (ZoomWindow)

Menu: Widok > Powiększ/Pomniejsz > Okno

Modyfikacja widoku za pomocą współczynnika powiększenia

Polecenie PowiekszWspolczynnik (Zoom Factor) pozwala na powiększenie lub pomniejszenie widoku przez wprowadzenie odpowiedniego współczynnika powiększenia. Funkcja jest szczególnie przydatna w trakcie pracy w obszarze arkusza, oraz podczas drukowania.

W celu modyfikacji widoku za pomocą współczynnika powiększenia należy:

  1. Wybrać z menu Widok > Powiększ / Pomniejsz > Współczynnik.
  2. Wprowadzić wartość współczynnika powiększenia. Zarówno wartość współczynnika, jak i sposób wprowadzenia, wpływają na działanie funkcji:
    • Podanie samej wartości liczbowej, bez przyrostka x lub xp, powoduje powiększenie lub pomniejszenie widoku w odniesieniu do zakresu rysunku. Wpływ wartości współczynnika skali na wielkość bloku:
      • Współczynnik = 1 pokazuje obiekty naturalnej wielkości.
      • Współczynnik = 2 pokazuje obiekty dwukrotnie większe.
      • Współczynnik = 0.5 pokazuje obiekty dwukrotnie mniejsze.
    • Wprowadzenie przyrostka x bezpośrednio po wartości liczbowej powoduje, że skala jest mierzona w odniesieniu do aktualnego widoku.
    • Wprowadzenie przyrostka xp bezpośrednio po wartości liczbowej powoduje, że skala jest mierzona w odniesieniu do jednostek arkusza. Na przykład, współczynnik .5xp powoduje, że wyświetlany obszar modelu jest dwukrotnie mniejszy, niż określony w jednostkach arkusza. Należy korzystać z tej funkcjonalności przy określaniu powiększenia dla każdej rzutni w obszarze arkusza.
  3. Nacisnąć Enter.

Uruchamianie komendy

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz > Współczynnik

Dopasowanie widoku do zaznaczonych obiektów

Polecenie PowiekszZaznaczone (Zoom Selected) powiększa lub pomniejsza aktualny widok do obszaru określonego przez zaznaczone obiekty.

W celu dostosowania widoku do zaznaczonych obiektów należy:

  1. Wybrać z menu Widok > Powiększ / Pomniejsz > Zaznaczone.
  2. Określić w obszarze graficznym pierwszy narożnik okna.
  3. Nacisnąć Enter.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Powieksz_Pomniejsz (Zoom), opcja Zaznaczone

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz > Zaznaczone

Dopasowanie powiększenia do punktu środkowego

Polecenie PowiekszSrodek (Zoom Center) umożliwia dopasowanie widoku na podstawie wybranego punktu centralnego, oraz aktualnej wysokości widoku lub określonego współczynnika powiększenia.

W celu dopasowania widoku do punktu środkowego należy:

  1. Wybrać z menu Widok > Powiększ/Pomniejsz > Środek.
  2. Określić punkt, który ma być środkiem widoku.
  3. Określić w obszarze graficznym wysokość widoku, lub wpisać jej wartość w jednostkach rysunku. Jeśli wprowadzona wartość jest mniejszej niż domyślna, to następuje przybliżenie widoku. Jeśli wprowadzona wartość jest większa niż domyślna, to następuje oddalenie widoku.

  Nacisnąć Enter, aby zmienić środek widoku bez zmiany domyślnej wartości powiększenia.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Powieksz_Pomniejsz (Zoom), opcja Centrum

Menu: Widok > Powiększ/Pomniejsz > Środek

Dopasowanie widoku do lewego narożnika

Polecenie PowiekszLewa (ZoomLeft) umożliwia dopasowanie widoku poprzez wskazanie lewego dolnego narożnika widoku, oraz określenie wysokości widoku.

W celu dopasowania widoku do lewego narożnika należy:

  1. Wpisać w linii poleceń Powieksz_Pomniejsz (Zoom)
  2. Wybrać opcję Lewa.
  3. Określić lewy dolny narożnik nowego widoku.
  4. Określić w obszarze graficznym wysokość widoku, lub wpisać jej wartość w jednostkach rysunku. Jeśli wprowadzona wartość jest mniejszej niż domyślna, to następuje przybliżenie widoku. Jeśli wprowadzona wartość jest większa niż domyślna, to następuje oddalenie widoku.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Powieksz_Pomniejsz (Zoom), opcja Lewa

Powiększanie widoku

Polecenie ’Powieksz’ (ZoomIn) pozwala na zwiększenie przybliżenia widoku oraz wyświetlenie mniejszego fragmentu rysunku. W efekcie, widoczne obiekty rysunkowe stają się większe.

W celu powiększenia widoku należy:

  • Korzystając z menu, wybrać Widok > Powiększ / Pomniejsz > Powiększ, albo wpisać Powieksz (ZoomIn)

Uruchamianie komendy

Polecenie: Powieksz (ZoomIn)

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz > Powiększ

Pomniejszanie widoku

Polecenie ’Pomniejsz’ (ZoomOut) pozwala na zmniejszenie przybliżenia widoku oraz wyświetlenie większego fragmentu rysunku. W efekcie, widoczne obiekty rysunkowe stają się mniejsze.

W celu pomniejszenia widoku należy:

  • Korzystając z menu, wybrać Widok > Powiększ / Pomniejsz > Pomniejsz, albo wpisać Pomniejsz (ZoomOut)

Uruchamianie komendy

Polecenie: Pomniejsz (ZoomOut)

Menu: Widok > Powiększ / Pomniejsz > Pomniejsz

Praca z nazwanymi widokami i widokami sąsiadującymi

W tej części omówiono następujące tematy:

Zapisywanie oraz przywoływanie nazwanych widoków

Mianem widoku określany jest fragment rysunku widoczny na ekranie komputera. Program pozwala na zachowanie dowolnie skonfigurowanych widoków pod wybraną nazwą, oraz ich późniejsze wyświetlanie.

Polecenie Widoki (Views) umożliwia zapisywanie, przywracanie, oraz kontrolę nazwanych widoków znajdujących się w rysunku.

W celu uruchomienia menedżera nazwanych widoków należy:

  • Korzystając z menu, wybrać Widok > Nazwane widoki, albo wpisać Widoki (Views)

    Okno dialogowe Widoki pokazuje zróżnicowany zakres informacji, dopasowany do wybranego typu widoku: Model, Arkusz, albo Domyślny. Wybranie jednej z tych opcji, powoduje wyświetlenie listy nazwanych widoków danego typu.

W celu zapisania nazwanego widoku należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Nazwane widoki, albo wpisać Widoki (Views)
  2. Kliknąć przycisk Nowy.
  3. W oknie dialogowym Widoki wykonać następujące czynności:
    1. W polu Nazwa wpisać nazwę widoku.
    2. W polu Kategoria wybrać z rozwijalnej listy jedną z istniejących kategorii widoków, lub wpisać nazwę nowej kategorii. Można opuścić określanie Kategorii widoku poprzez pozostawienie opcji <Brak>.
    3. W sekcji Zakres widoku należy wybrać jedną z poniższych opcji:
      • Widoczny obszar: Zakres widoku obejmuje fragment rysunku wyświetlony aktualnie na ekranie.
      • Określ później: Umożliwia samodzielne określenie zakresu widoku, przez zaznaczenie fragmentu bieżącego widoku za pomocą prostokątnego okna. Nacisnąć przycisk Określ w obszarze graficznym , zaznaczyć prostokątny obszar definiujący nowy widok, a następnie nacisnąć Enter.
    4. W sekcji Tło należy określić poniższe ustawienia:
      • Opcja Ignoruj domyślne: Umożliwia wyłączenie zapisywania aktualnego tła w nowym widoku.
      • Przycisk Formatuj tło . Definiuje typ oraz dodatkowe opcje tła stosowanego w nazwanych widokach obszaru modelu, dla których tryb widoku cieniowanego nie został ustawiony na 2D (więcej informacji w sekcji Definiowanie ustawień tła dla nazwanych widoków).
  4. Nacisnąć przycisk OK dwa razy w celu zamknięcia kolejnych okien dialogowych.

W celu przywrócenia zapisanego wcześniej nazwanego widoku należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Nazwane widoki, albo wpisać Widoki (Views)
  2. Na liście zapisanych widoków w polu Nazwy, wskazać widok, który ma zostać przywrócony.
  3. Kliknąć OK.

W celu zmodyfikowania nazwanego widoku należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Nazwane widoki, albo wpisać Widoki (Views)
  2. Na liście zapisanych widoków w polu Nazwy, wskazać widok, który ma zostać zmodyfikowany.
  3. Kliknąć przycisk Edycja.
  4. Określić w obszarze graficznym zakres widoku, a następnie nacisnąć Enter.
  5. Kliknąć OK.

W celu usunięcia nazwanego widoku należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Nazwane widoki, albo wpisać Widoki (Views)
  2. Na liście zapisanych widoków w polu Nazwy, wskazać widok przeznaczony do usunięcia.
  3. Kliknąć przycisk Usuń.

  Nie można usuwać widoków o nazwie Bieżący (obszar modelu i arkusza), ani widoków Domyślnych.

Definiowanie ustawień tła dla nazwanych widoków

Okno dialogowe Formatowanie tła, uruchamiane podczas korzystania z polecenia Widoki (Views), pozwala na wybranie rodzaju tła, oraz określenie jego właściwości, dla nazwanych widoków w obszarze modelu.

Wyświetlanie tła jest możliwe tylko dla rzutni w obszarze modelu, dla których tryb widoku cieniowanego nie został ustawiony na 2D.

W celu określenia tła dla nazwanych widoków należy:

  1. W oknie dialogowym Formatowanie tła, wybrać właściwy Typ tła (Jednolite, Gradient, lub Obraz).
  2. W przypadku wybrania opcji Jednolite należy:
    1. W sekcji Opcje, kliknąć w kolorowe pole Określ kolor.
    2. W oknie dialogowym Kolor, wybrać zakładkę Kolory standardowe lub Własny kolor.

    W przypadku wybrania opcji Obraz należy:

    1. W sekcji Opcje, zaznaczyć lub odznaczyć opcję Dwa kolory, aby określić czy wypełnienie gradientowe ma być utworzone z dwóch, czy z trzech kolorów.
    2. Kliknąć w pole Kolor – góra, aby w oknie Kolor wybrać kolor (standardowy lub własny) dla górnej części wypełnienia gradientowego.
    3. Kliknąć w pole Kolor – środek, aby wybrać kolor dla środkowej części wypełnienia gradientowego. Pole nie jest aktywne, jeśli została zaznaczona opcja Dwa kolory.
    4. Kliknąć w pole Kolor – dół, aby wybrać kolor dla dolnej części wypełnienia gradientowego.
    5. W polu Kąt określić kąt obrotu wypełnienia gradientowego.

    W przypadku wybrania opcji Jednolite należy:

    1. W sekcji Opcje, podać nazwę pliku graficznego (*.bmp, *.png, lub *.jpg). Kliknąć przycisk Przeglądaj, aby wyszukać plik graficzny za pomocą okna dialogowego.
    2. Kliknąć przycisk Modyfikuj, aby dopasować wielkość oraz położenie obrazu.
    3. W oknie dialogowym 'Formatuj obraz tła’, określić Punkt bazowy obrazu:
      • Środek: Dopasowuje obraz do punktu centralnego, bez zmiany współczynnika kształtu lub skali.
      • Rozciągnij: Rozciąga obraz w taki sposób aby wypełnić cały obszar widoku.
      • Rozmieść: Dopasowuje obraz do lewego górnego narożnika widoku, oraz umieszcza kolejne kopie obrazu aż do wypełnienia całego obszaru widoku, bez zmiany współczynnika kształtu lub skali.
    4. Zaznaczyć lub odznaczyć opcję Zablokuj współczynnik kształtu, aby określić, czy skalowanie obrazu w kierunku X oraz Y ma odbywać się z zastosowaniem tego samego współczynnika skali.
    5. Wybrać opcję Dostosuj skalę, aby określić współczynnik skali przez wybranie wartości z zakresu od 0.1 do 100. Definiowanie skali nie jest aktywne, jeśli została wybrana opcja Rozciągnij.
    6. Wybrać opcję Dostosuj odsunięcie, aby określić odległość względną w kierunku X oraz Y od wybranego punktu bazowego (środek lub lewy górny narożnik). Definiowanie odległości nie jest aktywne, jeśli została wybrana opcja Rozciągnij. Pole pozwala na wprowadzanie wartości dodatnich, ujemnych lub zerowych.
    7. Kliknąć przycisk Reset, aby przywrócić domyślne wartości współczynnika skali oraz odsunięcia.
    8. Kliknąć OK.
  3. W oknie Podglądu można zobaczyć wygląd tła przygotowanego dla edytowanego widoku.
  4. Wpisać w linii poleceń WidokCieniowany (ShadeView), aby określić dla trybu cieniowania inne ustawienie niż 2D.

  W celu usunięcia tła przypisanego do nazwanego widoku, należy uruchomić polecenie Widoki (Views), oraz wskazać nazwany widok przeznaczony do modyfikacji. W oknie Właściwości należy rozwinąć grupę Ogólne, a następnie zmienić wartość pola Zastąpienie tła na <Brak>.

Uruchamianie komendy

Polecenie: Widoki (Views)

Menu: Widok > Nazwane widoki

Korzystanie z rzutni w przestrzeni modelu

Obszar okna graficznego programu można podzielić na kilka mniejszych rzutni. Każda z utworzonych w ten sposób rzutni pozwala na inny sposób prezentacji tego samego rysunku. Układ rzutni umożliwia oglądanie różnych fragmentów rysunku w postaci widoków detali z różnym poziomem uszczegółowienia, albo różnych widoków modelu w przestrzeni 3D.

W danej chwili można pracować tylko w jednym widoku, który jest nazywany widokiem bieżącym (lub aktualnym).

Obszary poszczególnych rzutni sąsiadują ze sobą wypełniając całą przestrzeń roboczą, ale nie zachodzą na siebie, jak to może mieć miejsce w przypadku okien rysunków lub aplikacji. Wygląda to tak, jak gdyby okno rysunku zostało podzielone na dwa, trzy lub cztery mniejsze prostokątne obszary. Funkcja udostępnia kilka sposobów aranżacji przestrzeni roboczej, różniących się od siebie ilością oraz położeniem rzutni.

Grupa rzutni z przypisanymi widokami nosi nazwę rozkładu rzutni.

Okno dialogowe Rozkład rzutni służy do zarządzania rzutniami w przestrzeni modelu, w szczególności do tworzenia i zapisywania rzutni, oraz do zapisywania i przywracania nazwanych konfiguracji rzutni.

W celu zdefiniowania rozkładu rzutni należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Rzutnie > Menedżer rzutni, albo wpisać RzutnieModel (ViewTiles)
  2. W sekcji Typ rzutni, zaznaczyć opcję Nowe.
  3. W oknie Domyślne konfiguracje, wybrać jeden z dostępnych wariantów rozkładu rzutni, który ma być zastosowany w rysunku, albo wykorzystany do zapisania nowego nazwanego rozkładu rzutni.

    Opcja *Wyświetlanie aktywnego modelu* pozwala na użycie konfiguracji aktualnej w chwili otwierania okna dialogowego 'Rozkład rzutni’.

  4. W sekcji Orientacja, należy wybrać jedną z dwóch poniższych opcji:
    • 2D: Wprowadza we wszystkich rzutniach taką samą konfigurację widoku jak w widoku bieżącym.
    • 3D: Pozwala przypisać do nowych rzutni standardowe widoki 3D (prostopadłe lub izometryczne), przez wybranie odpowiedniego widoku z rozwijalnej listy w sekcji Rzutnia do zastąpienia.
  5. W sekcji Zastosuj do, wybrać jedną z dostępnych opcji:
    • Aktywny rozkład rzutni: Wprowadza wybrany rozkład rzutni w obszarze bieżącej rzutni. W ten sposób można dokonać dalszych podziałów standardowych rozkładów rzutni.
    • Widoczny obszar: Wprowadza wybrany rozkład rzutni w obszarze całego rysunku.

W celu zapisania nazwanego rozkładu rzutni należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Rzutnie > Menedżer rzutni, albo wpisać RzutnieModel (ViewTiles)
  2. W sekcji Typ rzutni, zaznaczyć opcję Nowe.
  3. W polu Nazwa wpisać nazwę, pod którą ma zostać zapisany aktualnie modyfikowany rozkład rzutni.
  4. W oknie Domyślne konfiguracje, wybrać jeden z dostępnych wariantów rozkładu rzutni.
  5. W przypadku, gdy nowe rzutnie mają pokazywać różne widoki 3D, należy:
    1. W sekcji Orientacja, wybrać opcję 3D.
    2. W sekcji Rzutnia do zastąpienia, wybrać jeden z widoków prostopadłych lub izometrycznych, który ma zostać przypisany do wskazanego widoku.
  6. Kliknąć przycisk Zapisz.

W celu wyświetlenia nazwanego rozkładu rzutni należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Rzutnie > Menedżer rzutni, albo wpisać RzutnieModel (ViewTiles)
  2. W sekcji Typ rzutni, zaznaczyć opcję Nazwane.
  3. W oknie Nazwane konfiguracje, wybrać jeden z zapisanych wcześniej nazwanych rozkładów rzutni.
  4. Kliknąć OK.

W celu usunięcia nazwanego rozkładu rzutni należy:

  1. Korzystając z menu, wybrać Widok > Rzutnie > Menedżer rzutni, albo wpisać RzutnieModel (ViewTiles)
  2. W sekcji Typ rzutni, zaznaczyć opcję Nazwane.
  3. W oknie Nazwane konfiguracje, wybrać nazwany rozkład rzutni przeznaczony do usunięcia, kliknąć prawym klawiszem myszy, a następnie wybrać z menu kontekstowego opcję Usuń.
  4. Kliknąć OK.

W celu połączenia ze sobą dwóch sąsiadujących rzutni należy:

  1. Wpisać w linii poleceń -RzutnieModel (-Viewport)
  2. Wybrać opcję Połącz.

    Funkcja łączy ze sobą dwie sąsiednie i przylegające do siebie rzutnie. Połączona rzutnia przejmuje widok z rzutni aktywnej.

Uruchamianie komendy

Polecenie: RzutnieModel (ViewTiles)

Menu: Widok > Rzutnie > Menedżer rzutni

Izolowanie oraz ukrywanie obiektów

Program pozwala na izolowanie wybranych obiektów poprzez ukrywanie pozostałych elementów rysunku, a także umożliwia łatwe przywracanie normalnej widoczności izolowanych lub ukrywanych obiektów.

W niniejszej sekcji pomocy zostały omówione następujące zagadnienia:

Izolowanie obiektów

Polecenie IzolujElementy (IsolateEntities) służy do izolowania wybranych elementów, poprzez ukrycie wszystkich pozostałych obiektów znajdujących się w rysunku.

Funkcja izolowania elementów ułatwia edycję obiektów wchodzących w skład dużych projektów, albo rysunków skomplikowanych detali.

W celu przywrócenia wcześniejszej widoczności pozostałych obiektów, należy skorzystać z polecenia UsunIzolacjeElementow (UnisolateEntities).

W celu wyizolowania wybranych elementów rysunku należy:

  1. Wpisać w linii poleceń IzolujElementy (IsolateEntities)
  2. Wskazać w obszarze graficznym elementy leżące na warstwach, które mają zostać odizolowane, a następnie nacisnąć Enter.

    Wybrane elementy pozostają widoczne na ekranie, a pozostałe obiekty rysunkowe stają się niewidoczne.

Uruchamianie komendy

Polecenie: IzolujElementy (IsolateEntities)

Ukrywanie obiektów

Polecenie UkryjElementy (HideEntities) służy do ukrywania wybranych elementów.

Funkcja ukrywania elementów ułatwia edycję obiektów wchodzących w skład dużych projektów, albo rysunków skomplikowanych detali.

W celu przywrócenia wcześniejszej widoczności pozostałych obiektów, należy skorzystać z polecenia UsunIzolacjeElementow (UnisolateEntities).

W celu ukrycia elementów rysunku należy:

  1. Wpisać w linii poleceń UkryjElementy (HideEntities)
  2. Określić w obszarze graficznym elementy, które mają zostać ukryte, a następnie nacisnąć Enter.

    Wybrane elementy zostają ukryte.

  Polecenie IzolujElementy (IsolateEntities) służy do izolowania wybranych elementów, poprzez ukrycie wszystkich pozostałych obiektów znajdujących się w rysunku.

Uruchamianie komendy

Polecenie: UkryjElementy (HideEntities)

Przywracanie widoczności izolowanych lub ukrywanych obiektów

Polecenie 'UsunIzolacjeElementow’ (UnisolateEntities) umożliwia przywrócenie wcześniejszej widoczności obiektów rysunkowych, ukrytych po zastosowaniu funkcji IzolujElementy (IsolateEntities), albo UkryjElementy (HideEntities).

W celu przywrócenia widoczności rysunku po izolacji lub ukrywaniu elementów należy:

  • Wpisać w linii poleceń UsunIzolacjeElementow (UnisolateEntities)

Uruchamianie komendy

Polecenie: UsunIzolacjeElementow (UnisolateEntities)

Ustawianie opcji wyświetlania

W niniejszej sekcji pomocy zostały omówione zagadnienia związane z wyglądem i sposobem wyświetlania obiektów rysunkowych oraz elementów środowiska pracy aplikacji:

Tematy powiązane

Wyświetlanie historii poleceń

Polecenie 'HistoriaPolecen’ (CommandHistory) umożliwia wyświetlenie historii poleceń w postaci oddzielnego okna widocznego na tle obszaru graficznego.

W celu włączenia okna historii poleceń należy:

Wykonać jedną z poniższych czynności:

  • Kliknąć Widok > Wyświetlanie > Historia poleceń
  • Wpisać w linii poleceń HistoriaPolecen (CommandHistory)
  • Nacisnąć klawisz F2.
  • Nacisnąć klawisz F2.
  • Nacisnąć kombinację klawiszy Fn + F2.

W celu ukrycia okna historii poleceń należy:

Wykonać jedną z poniższych czynności:

Uruchamianie komendy

Polecenie: HistoriaPolecen (CommandHistory)

Menu: Widok > Wyświetlanie > Historia poleceń

Wyświetlanie ikony układu współrzędnych

Polecenie 'IkonaUW’ umożliwia zmianę trybu widoczności ikony układu współrzędnych, oraz pozwala na określenie miejsca wyświetlania ikony UW. Ikona UW jest czasem nazywana w uproszczeniu symbolem współrzędnych.

2D:          3D: 

W przypadku umieszczenia ikony UW w początku aktywnego układu współrzędnych, wewnątrz kwadratu oznaczającego początek układu pojawia się symbol 'plus’ (+).

Globalny układ współrzędnych (GUW):         Niestandardowy układ współrzędnych (NUW):  

W celu ustawienia wyświetlania ikony układu współrzędnych należy:

  1. Wpisać w linii poleceń IkonaUW (CSIcon)

    Można także wybrać z menu Widok > Wyświetlanie > Ikona UW, a następnie zaznaczyć opcję Widoczna oraz Początek.

  2. Wybrać jedną z dostępnych opcji:
    • Wszystkie: Domyślny tryb działania funkcji powoduje modyfikację ustawień ikony UW tylko w widoku aktywnej rzutni. Wybranie opcji Wszystkie powoduje zastosowanie wprowadzanych zmian widoczności ikony UW we wszystkich rzutniach rysunku. Można również skorzystać z innych opcji: Brak początku, Wył, Wł, lub Początek.
    • Brak początku: Umieszcza ikonę UW w lewym dolnym narożniku rzutni, niezależnie od położenia początku aktualnego układu współrzędnych.
    • Wył: Wyłącza wyświetlanie ikony UW.
    • Wł: Włącza wyświetlanie ikony UW.
    • Początek: Umieszcza ikonę UW w początku aktualnego układu współrzędnych. W przypadku, gdy początek układu współrzędnych leży poza widocznym obszarem, ikona UW zostaje umieszczona w lewym dolnym narożniku rzutni.

Uruchamianie komendy

Polecenie: IkonaUW (CSIcon)

Menu: Widok > Wyświetlanie > Ikona UW

Ustawianie jakości wyświetlania okręgów oraz krzywych

Polecenie JakoscWyswietlania (DisplayQuality) służy do kontrolowania stopnia gładkości wyświetlania zakrzywionych obiektów rysunkowych.

Funkcja określa rozdzielczość wyświetlania dla okręgów, łuków, elips, oraz splajnów, poprzez ustalenie odpowiedniej wartości procentowego powiększenia kołowego. Zwiększenie wartości tego parametru umożliwia uzyskanie gładszego wyglądu zakrzywionych elementów.

W celu ustawienia jakości wyświetlania zakrzywionych obiektów należy:

  1. Wpisać w linii poleceń JakoscWyswietlania (DisplayQuality)

    Na ekranie pojawia się pytanie dotyczące włączenia szybkiego powiększania lub pomniejszania. Ustawienie tego parametru jest wymagane dla zachowania zgodności ze skryptami, ale nie wpływa na normalną pracę z rysunkiem.

  2. Nacisnąć Enter.
  3. Wpisać wartość procentowego powiększenia kołowego z przedziału od 1 do 20000, oraz nacisnąć Enter. Wybieranie wyższych wartości tego parametru może wpływać na wydłużenie czasu potrzebnego na aktualizację rysunku.

Uruchamianie komendy

Polecenie: JakoscWyswietlania (DisplayQuality)

Sterowanie widocznością wypełnień

Funkcjonalność zmiany widoczności wypełnień może być stosowana w odniesieniu do takich obiektów jak: polilinia z niezerową grubością, obszar, ścieżka, kreskowanie, oraz kolorowe wypełnienie gradientowe.

W celu zmiany ustawień widoczności wypełnień należy:

  1. Wpisać w linii poleceń PokazWypelnienia (DisplayFills)
  2. Wybrać jedną z dostępnych opcji:
    • Wł: Włącza wyświetlanie wypełnień.
    • Wył: Wyłącza wyświetlanie wypełnień. Widoczne pozostają jedynie kontury obiektów.

Uwaga: Sterowanie wyświetlaniem szerokości linii odbywa się za pomocą ogólnych ustawień programu, dostępnych po uruchomieniu polecenia Opcje . W oknie dialogowym Opcje, należy kliknąć kolejno Style szkicowania > Aktywne style szkicowania > Format linii > Szerokość linii, a następnie zaznaczyć opcję Wyświetl szerokość w obszarze graficznym.

Uruchamianie komendy

Polecenie: PokazWypelnienia (DisplayFills)

Włączanie i wyłączenie trybu ramkowego tekstu

Polecenie 'RamkaTekstu (BoxText)’ aktywuje uproszczony tryb wyświetlania obiektów tekstowych, które zostają zastąpione przez prostokątne ramki, znacznie skracające czas potrzebny na aktualizację rysunku. W przypadku projektów zawierających dużą ilość opisów tekstowych, zastosowanie trybu ramkowego umożliwia także podniesienie szybkości drukowania arkuszy projektu. Tryb ramkowy tekstu pozostaje domyślnie wyłączony, dzięki czemu wszystkie elementy tekstowe są wyświetlane oraz drukowane normalnie.

W celu włączenia wyświetlania ramek tekstu należy:

  1. Wpisać w linii poleceń RamkaTekstu (BoxText)
  2. Wybrać opcję Tak.
  3. Efekt wprowadzenia trybu uproszczonego pojawia się na ekranie dopiero do uruchomieniu polecenia Aktualizuj (Rebuild).

    Wszystkie obiekty tekstowe znajdujące się w rysunku zostają zastąpione prostokątnymi ramkami.

W celu wyłączenia wyświetlania ramek tekstu należy:

  1. Wpisać w linii poleceńRamkaTekstu (BoxText)
  2. Wybrać opcję Nie.

Uruchamianie komendy

Polecenie: RamkaTekstu (BoxText)

Updated on 7 kwietnia, 2025
Was this article helpful?
Yes No

Related Articles